Resultaten voor het trefwoord vijand

poco depri paradox – hans goudart

telkens als mijn adem stokte
bij elke huivering
en al mijn kippenvel.
altijd als mijn hart
op hol raakte of oversloeg.
alle brokken in mijn keel.
elk dat is even slikken,
ieder blozen, elke blos,
al het gestamel en gestotter.

elke blik en elke aanraking;
de hele verzameling
verwarrende beelden;
ieder woord
een woord teveel,
ieder woord
een woord te weinig.

alle hap-snap,
al het half-affe;
alle kladjes,
alle flarden,
alle losse flodders.
alle flitsen, snippers,
losse eindjes;
stukjes van een lied
wat ik ooit had willen schrijven.

alle foto’s oude vlammen
& de ongeschreven brieven…
hoe geduldig mijn papier.
alle lijstjes, titels,
boeken, films
& plannetjes
& voornemens
& alles wat ik allemaal
nog meer zou doen
& wat er niet van kwam.

herinneringen, namen, wegen, landkaarten
& het heimwee
naar de plaatsen
die ik nooit gekend heb.
& de twijfel ik of werkelijk geweest ben waar ik was.
mijn verhaal gezeefd door
een zelfreinigend geheugen,
vriend en vijand tegelijk.

al het onbeschrijflijks
in mijn machteloosheid.
elke prop en alle proppen.
mijn troost de drank
en het visioen van
een bodemloze prullenbak.

& verder
dat ik nu de tijd al mis
die nog moet komen.

waar woont jorge – katja bruning

wist ik waar uw woonsteê is…

waar lantarens donker schijnen
waar geopende gordijnen
voor de ruiten
duisternis
binnensluiten

waar wat zoek is zal verdwijnen
wat gevonden is verschijnen
waar de hooiberg
door de speld
wordt verborgen
vindt gij Jorge

loop in honderd rechte lijnen
op en neer om ronde pleinen
sta – abuis –
voor het huis
dat gij zoekt
als ge grondig hebt gevloekt

druk van blijdschap op de bel
hoor die stilte en haal snel
uit ’t dressoir
’t nors gebaar
schenk het uit
in de tuit
van uw kraag
stel uw vraag
en ga uit

en vind snel uw goede Jorge
zo slecht is zijn huis verborgen

dat ge ’t nimmermeer zult vinden
zoek mij toch niet langer, blinde

staak uw wroeten
was uw voeten
en doe boete

voor uw vriendschap en uw zorgen
om uw goede vijand Jorge

val levend
u gevend
zelfs geen groet:
’t ga u goed

uitzinnig – jacques santegu

vrouwen slaan wodka
na wodka uit huisjes
van tuinslakken
achterover

als heksen dansen ze
met de rokken tussen
hun tanden
steeds dichter om
de vuurhaard heen

lossen vreugdeschoten
terwijl hun slipjes
branden
met de vijand mee

afvaart – bennie spekken

de prachtige machtelozen
staan op de pier

midden in het leven
en zwaaien het uit

het monsterfregat
in de ogen van vader

volgens vriend en vijand
valt het wel mee

maar de oudste gaat
een missie volbrengen

de horizon achterna
een half jaar overzees

moeder en zus
draaien zich om

arm in arm
een illusie armer

men vraagt zich af
waar je blijft

de boodschapper grijnst
vader volgt gedwee

nachtportier – marten visser

Nachthotel vol gevallen engelen,
dwalend met starre gezichten.

Leven verloren, lege woorden
huilen bevroren tranen.

Zweven vormeloos in de ijle lucht,
boodschap zonder ruimte.

Bergen zonder hoogte,
gister is een ander land.

Laten we dansen op de maan,
kussen de vijand in ons zelf.