Resultaten voor de tag verte

[31-030][2029] – pastuiven

mijn Rattuaanse periode gekenmerkt door Calimeroëske spraak loopt ten einde ik bespeur een geschiftheid die klaren zal in welk huis ik vertoeven zal Ursidae, Galliformae of Apodemae is mij om het even het changement zal mijn Via Dolorosa doen leiden naar een ander vista dat in de verte al kimt

hazenpad – iniduo

er lag iets in de lijn der verwachting op de weg die bestemmingen verbindt ik zag eerst niet goed wat het was het bleek zo te zijn, zoals ik altijd al dacht mijn verbeelding trekt in cirkels rond de polen door een onbeantwoorde weg gescheiden van de plek die lichtjaren ... »»»

in de verte – iniduo

misschien zijn het warmtelijnen die koude doorkruisen of stille omgangsvormen aan het oog onttrokken door stadia van afstand op pijlers van de overkant door kromming van aarde in verbogen ruimte in mate van vaagheid onoverbrugbaar onoverkomelijk zal ik toegelaten worden tot de plek van mijn afwezigheid ik weet het niet ... »»»

ongeschreven regels – pallas van huizen

Je staat in de kleine verte, bijna niets dat is, dat werkelijk blijft, de zon ontvreemd, gezichten zijn anders, bekend is onbekend, je knikt nog maar een keer, mijn ziel vertroebelt met het weer, ogen in een eenzaam hart, de verbogen lucht en armoede. Veel, veel armoede. Je mist me, ... »»»

het meer – hans goudart

ik heb zin om langs een meer te lopen langs een meer gelopen ik had zin om langs een meer te lopen ik liep langs een meer ik had het hele meer wel rond gewild de vorm die het toevallig had afwisselend mijn voeten in het water en over kademuren ... »»»

een eind op weg – bennie spekken

de weg snelt de verte lonkt de handen losjes aan het stuur doet ze honderd vijftig per uur de vraag is nu waar wil je heen

jesse – laura mijnders

Heb je al gehoord van Jesse die gekozen heeft voor zijn laatste dag vluchtig trok hij zijn schoenen aan om te lopen, zoals vroeger langs de waterkant om gewoon maar wat te lopen langs de bankjes waar hij met vrienden lachend zijn eerste sigaret rookte even bleef hij staan veegde ... »»»

laat me – b. vogels

laat me nu maar gaan uit de dwaasheid en het razen naar de randen van de wereld waar merels het einde van de stad inluiden en uit de verte de velden mij bewegen naar het stille land van zand en zingend riet en niets mij nog terug kan fluiten

voorbij – frido welker

er zijn stortbuien in de verte sluiers water dringen zich een weg naar beneden, zonder moeite, en storten zich uit er moet iemand zijn die nat wordt ik kijk toe vanaf de vijfde de bui beweegt zich langzaam, als een rups, naar het westen de poten tasten zorgvuldig het landschap ... »»»

in de verte – bob elias

In de verte achter een horizon van traag licht Ruist het lachen van een kind langs rijpend fruit In de boomgaard waar de rups de appel mijdt En sterft voor het geluk van een vlinder

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...