Mijn moeder leest een gedicht dat ik gisteren heb geschreven
Ze wordt met een tapijtschaar vermoord in mijn gedicht
Niet door mij
Maar door een labiele schoorsteenveger
Ik heb hem wel het moordwapen aangereikt
Mijn moeder kijkt op en geeuwt
Dromerig streelt ze mijn kruin
Alsof ik een goedkope tochthond ben.

Ze denkt kortstondig terug aan het martelen van de fret die
Veertig jaar geleden het huisdier van haar enige broer was
Ze heeft toen enkel haar handen gebruikt
Hij heette Samuel, haar broer
Hij is een misnoegde stukadoor geworden
Marterachtigen interesseren hem niet meer
Al bij al was het een geslaagde kindertijd
Er waren appelsienen in overvloed en
Tuinmannen mochten nog van kinderen houden.

Mijn vader mijn gedicht doen lezen
Dat is een ander paar mouwen
Ik moet hem vastbinden en
Zijn bovenste oogleden met elastiekjes aan de kroonluchter vastmaken
Ik zou mijn gedicht kunnen voordragen
Maar ik ben te lui en te nasaal.

Hij leest en beeft
Want ik heb zijn kleren moeten verwijderen
In het gedicht dat hij leest is hij een korzelige kruidenier
De kindertijd van de kruidenier was miserabel
Zijn vader was een communistische terrorist en
Zijn moeder was verslaafd aan het sap van cactussen
In de derde strofe wint hij de eerste prijs van de tombola van de zeescouts
Het is een smaakvolle houtskooltekening van een verkrachting op het strand.