Resultaten voor het trefwoord verkeerd

veroordeeld – danique corman

Wat afhankelijk is de mens
na onenigheid graag weer terug naar
het begin
ellendige meis
 
ze stribbelt en woekert
zij is verkeerd beoordeeld
rennen naar het vertrouwde
maar als dat juist beschadigd
 
het ritme vond ze fijn

heaufdpijn – occludin

zevenendertig uur niet gegeten
twee nachten doorgehaald
en dat maakt wat uit
ik heb nu wodka nodig
anders droog ik verkeerd op

professor V. wil dat we sms’en
geen sarcasme in zijn stem
zijn witte Macbook hapert
digibetisme in de twintigste eeuw
hij deelt papiertjes uit
gedrenkt in een chemisch iets
leg maar op je tong en proef
trek niet zo’n vies hoofd
je bent een genetisch unicum

en ik flikker nog maar eens
mijn telefoon in de afvalbak
houd mijn lege blikje goed vast

sukkel. – martin m aart de jong

Gisteren schreef ik het nog bij mijn
zelfgezette koffie. Lepeltje erin
en roeren maar. Ik loste alles op
tot het werd uitgewist in het digitale
water van het virtuele net. Ik had niet
eens geknikt ofzo. Verkeerd gemikt met
knoppen. Ik zag mijzelf niet. Een kind
zou het veel beter kunnen. Ik moet ook
weer gaan schrijven met de hand. Kroos
zien als het letters zijn geworden. Wak
hakken in de woorden die ik kies als
“lissen” “handen” en gaan bloeien met
verstand.

het is weer pleistertijd – martin m aart de jong

De wonden worden afgedrukt.
Mascara glitters, alles glijdt
langs heuvels af, de bekken
in die wijd geopend staan.

Eronder gaapt het bloeden.
Het is een mechanisch hart
dat voort zet, niet te stoppen
is. Gevoel ontbreekt. Alleen

het ego is zo groot dat het
kwijlt bij het zien
van een spiegel.

Succes & roem staat er
in spiegelschrift.

Daaronder glimmen wonden.
Nee, er is niets aan de hand.
Ik werd verkeerd verbonden
door een frontsoldaat.

wat haar bezielde – jelou

Vogels kwetteren
dagen vol krakkemikkerig,
kreupelhout knerpt
verhalen van niet waar, maar
het luisterde verkeerd

waar blijft de wind met
haar voorspellingen, zo
trouw ze anders fluistert

zelfs de padden
hebben zich verstopt achter
hun troebele diafragma

laat de takken maar geselen,
de schutting zich vermolmen
tot doorgekacheld turf

Carboleum is al lang vervlogen
net als de geur van
zondag eten we geprakte schuld.

tom tom – herman grouwels

Wat was ik apetrots op mijn Tom Tom.
Al klonk de stem van Bram wat schor en kaal.
Bijzonder in de stad, bebouwde kom
klonk zijn stem omfloerst, eerder nasaal.

Mijn GPS sprak plots verwarde taal.
Een zin die ik niet eerder had gehoord.
Dan volgde een totaal verkeerd signaal.
Met veel gedruis sloeg mijn wagen overboord.

Zelfs onder water gorgelde hij voort:
Bij de volgende touwbrug links afslaan.
Daarna heb ik van Bram niets meer gehoord.
Wijl ik trachtte de voorruit stuk te slaan.

Rustig heb ik drijfnat en onderkoeld
mijn oude leven weer teruggespoeld

how are you? – diederick slijkerman

miste je
niet en toch
geschrokken
de dag was voorbij

het lukte niet meer
de tijd stond
verkeerd, ik zag
het niet meer

afscheid van een
ander betreft soms
jezelf, maar ik heb
mijn twijfels, ik

twijfel steeds