fietste grootvader onder zijn jas
varkens over de grens
snuit tegen snuit, poten rond
de nek
als een slabbetje pensen
hesp en spek
in zijn zakken bruine zeep
waarmee hij ’t varkensmondje
voerde, zodat het krijten
ophield, ’t varken
zeep bleef slikken
’t is te zeggen …
en af en toe wat bellen boerde
de honden kocht grootvader om
met beetjes vlees
ook die beesten bleken uitgemergeld
voor hen haalde grootvader
maar al te graag al zijn zakken leeg
verwijt me geen sprookjes
van een jaar vol reuzendagen
de wereld wens ik een hoofd
boven water
de armen een keuken
met duizend en één smaken
de zoekers een kudde liefde
met een uitverkoren schaap
wollen dagen zonder knopen
de drukte van een sterrennacht
de dichters bruisende penselen
de kinderen een joelende morgen
met een hele lange snuit
van wat ik schrijf is nooit meer
is nooit meer iets waar zoals
vroeger dingen waarheden
waren
mijn tong lispelt er lustig op los,
toen liefde en bloedworst nog
samengingen en wij zongen,
omdat we
nog zingen konden:
eigen meester, niemands knecht
recht en slecht
stalen vuist en rappe hand,
zo is ’t volk van Nederland
waar is het varken in dit lied
met stalen vuist en rappe hand.
ferme jongens, stoere knapen,
schaamt je jongens en gaat mee
naar de zee, naar de zee
om aldaar te verdrinken,
recht en slecht.
hola, Bootsman, ik ga mee!
Ze komen tesaam
De Reuzen.
Het varken is geslacht,
ze vieren feest, de mobiel
rinkelt op het bevlekte
tafelkleed,
ikke-pikkerike-ik,
de overspelige ogen:
zwaartekracht ligt
op hun lippen, ze
bekokstoven, hoe
in boeien te slaan,
terwijl mijn tong
de bitterheid proeft van
Niets is hun Heilig.
Weet je wat mij nou bezighoudt
Het zijn altijd de stoppeliggore groeven-
koppen die met hun boerwalmende lucht
zichzelf luid bezweren Kolere!
Wat een paardenbek! Daar zal je mij
mijn leuter niet in zien hangen
Alsof die paardenmónd
dat varken überhaupt opmerkt
Het beste transgene varken is de mens.
Peter de Groot
Recente reacties