Ik zal niet
meer speken
beschrijf mijn
schaduwen al tesaam
ik ben oor
ik was ongerust
vol mededogen
over jou, en wie
allemaal nog meer
rode steden
zilt van me tranen
ik verdrink mogen
woorden in de
krop van me keel
blijven hangen
niet te vangen
aan te raken noch
vlam kan ’t vatten
gescheurde vodden
wie de wereldmantel
om me heengeslagen
heb ik afgeworpen
buiten mezelf niet te zingen.
Recente reacties