Resultaten voor het trefwoord van

maak nooit van de uitzondering de regel – pallas van huizen

Een afspraak is een principe waar met een slag om de arm, flexibel, redelijk mee om gegaan moet worden, met andere woorden, de dingen op papier moeten in de praktijk op maat gesneden worden, opdat de afspraak in de werkelijkheid ook met volledig geïnformeerde overeenstemming plaatsvindt.

Wat ik eigenlijk zeg is: Een afspraak is een streven, maar in de praktijk moet daar vaak coulant en economisch mee omgegaan worden, omdat de handhaving van het streven niet altijd haalbaar is of verhinderingen voorkomen dat het streven gehaald wordt.

Desondanks blijven de principes, de afspraken gewoon staan, met andere woorden: Het streven wordt in het uitzonderlijke geval van onhaalbaarheid of verhindering zo goed mogelijk nageleefd, zij het op een later moment, zij het in een ander tempo of zij het minder intensief.

Het gevolg bij die uitzonderingen is (en dat is ook de praktijk) dat dingen niet gaan zoals ze zouden moeten gaan, maar wel gaan zoals ze gaan. En dat zie je ook maar al te vaak gebeuren, want mensen zijn niet allemaal feilloos, kunnen niet allemaal een tien scoren of zijn niet allemaal perfect op tijd.

We zijn mensen, hebben allemaal een leven en dat moet telkens weer opnieuw op elkaar afgestemd worden om de dingen volgens het streven, het principe, de afspraak te laten verlopen, helaas verloopt dat afstemmen niet altijd volgens plan en zullen we allemaal moeten accepteren dat er altijd een kans is dat je teleurgesteld kan worden en de dingen niet uitpakken zoals je verwacht.

Daarom is het belangrijk dat je er rekening mee houdt dat de dingen soms gewoon gaan zoals ze gaan en dat dat niet altijd is zoals je verwacht of zoals het zou moeten gaan, het streven wordt dan gaandeweg aangepast, opdat het in de praktijk wel haalbaar is.

Je zult dus niet altijd helemaal tevreden zijn en in de praktijk dus soms genoegen moeten nemen met minder, maar ja dat is het leven, de dingen die je overkomen terwijl je andere plannen maakt. Maar troost je soms kan een nadeel ook als een enorm voordeel uitpakken en blijkt de uiteindelijke invulling van het streven een betere oplossing dan hoe je het op papier met elkaar afgesproken hebt, de natuurlijke gang van zaken is eigenlijk helemaal zo slecht nog niet, alleen soms kan het lastig zijn ermee om te kunnen gaan, dat begrijp ik, daar heeft iedereen wel een beetje last van, denk ik.

van hot naar her – iniduo

mijn honger naar genade
laat mij verlangen
mijn verlangen
laat mij vluchten
mijn verleden vlucht
naar verre bestemmingen
mijn vergeten
laat mij herinneren
mijn toelaten
laat mij verlaten
mijn navel
laat mij staren
mijn gedachten
laten mij dwalen
langs het gewichtloze
van mijn gewicht
en mijn luiheid
van lijf en leden
doet mij vervagen
door mijn blindheid
voor het hier en nu

profetieën over het kind van de zeemeermin – jacob van schaijk

Een zwangere zeemeermin zit op de bovenste trede van een trapleer en bidt een rozenkrans van doodgeboren kinderen. De trapleer heeft toebehoord aan een blinde huisschilder die jong is gestorven aan de vlektyfus. De broer van de blinde huisschilder is ook blind, maar zal sterven aan de gele koorts.

De zwangere zeemeermin wacht op stormvloed. Als die komt, zal haar kind geboren worden. Volgens de profetieën zal het opgroeien tot het kindeke Jezus van de zeven wereldzeeën. De zwangere zeemeermin wil haar kind kruisiging besparen en zal het daarom drie dagen na de geboorte door verwurging om het leven brengen.

De zwangere zeemeermin beweert zwanger te zijn van Poseidon. In werkelijkheid is ze hermafrodiet en heeft het kind bij zichzelf verwekt. Dat ze een erectie heeft, verbaast mij niet.
 
De zwangere zeemeermin weet niet, dat de wereldzeeën zullen droogvallen als zij haar kind om het leven brengt. Mogelijk is echter nog dat deze profetie alleen zou uitkomen als het kind werkelijk van Poseidon was.

Het wordt stormvloed en de erectie van de zwangere zeemeermin verslapt. Het kind wordt geboren en blijkt het syndroom van Down te hebben. Ondanks zijn afkomst kan het niet zwemmen en verdrinkt.

angsten van een vader – hanny van alphen

daar ik nog maar een guppy was
die veilig door het water zwom
van een verwarmde vissenkom
wist ik nog niets van ’t mensenras

dat zich beter, hoger waande
een hersenstam, volstrekt uniek
-zo wreed en moordend hun tactiek-
regerend over het bestaande

toen ik allang geen gup meer was
en voor de lieve vrede vocht
er alles wist van brandend gras

ontbossing, vuige jagersjas
van oorlog, droeve dodentocht
begreep ik vaders angsten pas

de waarde van regenwormen – hanny van alphen

Je weet, ik ben niet het volgzaam kind
dat regenbogen tekent of poppetjes
die marcheren onder bewind. Anders dan jij
hecht ik geen waarde aan verzonnen vlinders
waarmee de ratio wordt weggeveegd.

Ik wil niet vastgeprikt in een glazen huis.
Geef mij maar aarde, dan maak ik vingers
vuil zoals het weerbarstig joch
dat maar wat aanmoddert en het gewicht
van regenwormen in z’n handen weegt.

van mij – adriana kingma

Met mijn ogen dicht
en mijn vingers in mijn oren
loop ik de drukke weg op.

Als ik ongedeerd de hoek omsla
staan er honderd bloemen
hard te roepen in de tuin.

Niemand weet dat ze daar groeien
omdat er in de grond
wel vier konijnen liggen.

Daar bij dat huis
waar nu vreemden wonen.

De vloeren zijn er aangestampt
met mijn eerste stappen

En boven ruik je mijn dromen nog.
Ook al hebben ze alles wit geverfd.

van boven gezien – kate schlingemann

ze schreef zich lachend naast je
in zwart of allebei

ze grinnikte een rode streep
een vuist wat bleek
was jij

je mond getekend op beton zo
hard zo onaanraakbaar hoog

ze moest wel blijven tot de muur
en alles was
gesloopt

druppel van verbondenheid – frank vingerhoets

Helder hangt een druppel
aan een tak, een parel zonder
oester, een parel zonder schelp

Schijnbaar leeg en schoon lijkt het;
vanachter de de schijn bedriegt het gezicht

Een beperkt vermogen om de wereld
te zien in een druppel, een
stukje vocht

De tak beweegt en levert de druppel
over aan de zwaartekracht

recht, als langs een liniaal getroken,
verdwijnt het kleine water
in de grond

Een tijdelijke bestemming met een
chaotisch doel, met een
onbekende samenhang