Resultaten voor de tag uren

argwaan – bennie spekken

meeuw voor het raam klapwiekend in de wind kijk eens aan dat is een beeld wat blijft hangen denk je dan luid krijsend laat het beest zich weer gaan en jij weer uren in een paar woorden gevangen

de droogte sluipt terwijl ze slaapt haar huid in en haar lijf uit als ze opstaat laat haar vel vroeger verder los van haar gebeente – wee denkt ze even vluchtig als ze is want de lampetkannen de kommen erom vertonen barstennet onder het glazuur jezus marante zucht ze de ... »»»

dag in de natijd van de stam – harry m.p. van de vijfeijke

Dag in de natijd van de stam, de bidprent dubbel op het stuur. Vader, moeder, zie de koeien, zie de vlier. Zomer als ooit. Pedalen slaan in hun ritme braaf de dood voorbij. Ik laat de bede, rammel aan mijn brein, verken de kleinste openingen nog en nog en weet ... »»»

expeditie – bert bevers

Wij bukken onder zware takken. Op weg. Vuren smeulen, in urnen. Neen, wij zijn de uren niet vergeten van dans en zang, van gebraad en van gerstenat. Drift volstaat nu. Als dood tussen de dagen verdwijnt riet. Wij zien water, veel water. Onze borsten nat, onze hoofden vol van verovering. ... »»»

februari – ad van schijndel

Oh zalige maand van vier keer zeven dagen, waar in het begin het einde mij al roept, waardoor de snelheid van de winter floept en Valentijnse rozen vele harten plagen, je hebt mijn plichten heerlijk ingekort, en als er aan mijn werk een uurtje schort, zeg ik mijn baas: ’t ... »»»

ik verzon je omdat ik eenzaam was – basje boer

Ik wandel over de lijnen in je gezicht, struikel haast en post een gedachte: De envelop gekleurd met bijenwas Ik red de uren uit de dagen, breng ze aan de kant van mijn herinnering. Droog ze af, geef ze water. Ik verzon je omdat ik eenzaam was Ik schrijf over ... »»»

zinloos (adieu) – metha

Nog eenmaal kijkt zij achterom geeft de laatste uren enkele verschillende klanken die klinken als een klein restje wijsheid wanneer seconden bijna vertraagd naar morgen lopen gooit zij snel een medeklinker in de kist waar, om de zin van de allerlaatste zin te doorgronden, de schop over gaat een rode ... »»»

rust – raf geusens

het warm gevoel dat ergens dwaalt van als het licht door kieren wringt tot in de uren die van niemand zijn komt af en aan als eb en vloed de zinnen fleuren op en krimpen weer en of het hart nu volgt of afstand neemt de tover wandelt in de ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...