er hoeft geen kraag omhoog
iemand die langs ging heeft haar gezien
in de schemer van rood licht
is zij verdwaald achter grijze gordijnen
zijn de straatstenen haar laatste uitzicht
hier past enkel modder bij
druil en vuile dingen
het rood zou haar kaken kleuren
bij het daglicht van de mensen
heeft iemand vuile was
wat de wind doet met de boom die nog vruchten draagt,
terwijl de lucht over een dode rivier de straat inwaait,
moet ze zelf weten, Internationale Vrouwendag is geweest
dus ik neem aan dat ze gekozen hebben
het is een half uitzicht, de molen mag niet draaien;
dat is voor dagen dat er in zijn ruim wordt gegeten
van dure borden en de gasten het ervaren alsof er zeesop
kolkt over het water waar meer roeiboten varen dan
zalmen nog tegen de stroom op durven zwemmen,
maar wel stil op bord liggen, het oog netjes weggesneden
de prullenbak in want dat converseert niet fijn,
het is een half uitzicht, achter de molen het ziekenhuis
waar niets over te zeggen valt want veel stiller
kan een plek niet zijn
uit de tunnel dichterbij dan de molen komen fietsers
die veelal sneller willen fietsen maar niet kunnen
racen als een wielrenner, hoe graag ze ook de wind zijn;
ze vat ze bij hun kraag en laat ze werken om de meters
te winnen naar het avondeten, alleen in de luwte
van de tunnel worden tijdritten gewonnen
rijen auto’s de verbeelding van dagenlang willen,
gordijnen voor kamers dichtgetrokken, niet dat
er geslapen kan worden maar er moet wel
terugbetaald worden straks,
een prachtig veld met prachtig groen gras en
lauwe bomen met zachte schaduwen om je handen
in te laten liggen
daar kan het maar is het leeg alle weken lang,
het ongeluk samengevat van de maatschappij
mijn meisje heet er zijn
geen nieuwe berichten
maar ik noem haar nooit
ze is gekooid
met dode dichters
waar geen woord meer roept
haar dak is schuin ze heeft
een voor- en achtertuin
maar geen balkon
ze heeft ruimte voor kastelen
een bos en heel veel vis alleen
voor uitzicht moet ze klimmen
het is een half uur met de trein
en verder dan de zon
Recente reacties