dat er iemand op deze wereld rondloopt
dat je diegene kent, al heel lang eigenlijk
dat er iemand op deze wereld rondloopt
die helemaal voor jou is
dat je diegene bent, van binnen
dat je hoe je het ook went of keert
elkaar altijd lief zal hebben
bij elkaar nooit echt iets fout kan doen
de trouwring niet kan breken
waar je een bord voor je kop voor hebt
afgesloten voor de andere plannen
omdat je nu eenmaal weet, gelooft
de liefde is egoïstisch
die duldt geen concurrentie
dat er iemand op deze wereld rondloopt
waar je voor bidt, samen mee praat in gedachte
waar god de macht heeft en over je waakt
dat er iemand op deze wereld rondloopt
die helemaal voor jou is
dat, dat moet de ware zijn
er is geen andere weg
er is geen ander lot
de conclusie is
de ware is er altijd geweest
is jou altijd trouw
bestaat, omdat jij bestaat
moordt het beest van binnen
de ware is er voor jou
de ware is geen sprookje
is echt, echt
is gemaakt voor jou
de ware weet wat die zegt
de ware houdt van zichzelf
de ware houdt van jou
Resultaten voor het trefwoord trouw
de liefde is mij trouw, de waarheid is mij trouw
de weg rechtstreeks verbonden
we kregen ruzie en een kus van god
zwegen, werkten samen,
leerden elkaar te dromen
leerden elkaar te geloven
iedereen voelt, weet, ademt
daarboven, het gemeenschappelijk lot
we zijn hier
en we komen samen.
Ik weet dat je me trouw bent,
ik weet dat je me zoekt
ik weet, ik weet, ik weet,
ik weet het precies,
maar eigenlijk weet ik niets
Al zolang zonder kus
Al zolang bijna zwijgend
Al zolang
je vriend.
We vrijen met onze ogen
praten met anderen
meer hebben we niet nodig,
we denken veel te veel aan elkaar
bang om het moment te verliezen.
Vandaag slikte ik, even,
zag je krullen wegtrekken,
de speld verstopt achter je oren.
We vrijen met onze ogen,
denken veel te veel aan elkaar,
bang om het moment te verliezen.
We vrijen met onze ogen,
meer, meer, meer…
Meer hebben we nu even niet nodig.
We vrijen met onze ogen,
beloven elkaar trouw.
Meer hebben we nu even niet nodig.
Ik vond een brief vandaag op straat
hij was door jou geschreven maar
aan een ander die ik graag had willen
delen in vier stukken zoals vroeger
in de middeleeuwen. Je schreef haar
dat ze mooier was dan ik, dat ze liever
was, haar blik je smelten deed als ijs
en dat je haar nooit zou verlaten. Ik
besefte dat ik haat verwarde met
hiaten. Dat ik alles wilde laten gaan
behalve jou. Je schreef me ooit
brieven waarin je trouw beloofde
dat je niemand liever vond dan
mij. Was ik dan zo mooi als zij?
Chris, lekker ding dat je bent, waar ben je? Op t.v. zie ik jou met oceaanhaar
(droog van zon en zout) een verzekering aanprijzen en je ziet er zowaar
gelukkig uit. Is dat waar? Want waarom mogen wij hier in Nederland niet
meer van jou genieten, moet jij ergens op een onbewoond eiland in de
branding staan? Hoewel ik jou een mooie man vind, een stuk ja, zeg maar
gerust een flink brok goedaardig testosteron, val ik niet op je. Althans, niet
hier vanaf de bank. Jij bent voor mij te tweedimensionaal; ik heb ze liever
dicht op mijn huid. Echt, ik ben niet zo’n vrouw die steeds aan andere
vrouwen moet bewijzen dat ze tieten en een kut heeft door naar spierbundels
op een film- of televisiescherm te wijzen. Doodvermoeiend vind ik dat.
Liever word ik vastgehouden door iemand die van mij houdt en ik van hem.
Dat lijkt me logisch, want liefde staat altijd (altijd) voorop bij mij, en na een
lange rij daaraan verbonden kwaliteiten (wederzijdse waardering, trouw,
elkaar in vrijheid ondersteunen, verantwoordelijkheidsgevoel en meer van dat
soort zaken) komen met Heel Grote Letters: Communicatie en Seks. Daar kan
ik geen genoeg van krijgen. De meeste mensen neuken met haat, slaan die
eerste, belangrijke stap over, dus daar is geen reet aan, om het zachtjes uit te
drukken. Jij niet, dat kan ik zien, want jij bent lief. Maar zo’n grote vent die
(en ik zeg het heel voorzichtig) van seks houdt en dan ook nog eens een hart
heeft dat de hele dag liedjes afdraait alsof het om zo’n speelgoedmuziekdoosje
van vroeger gaat, die wordt de Lage Landen langzaam maar zeker uitgebonjourd,
want die is voor velen te bedreigend. Wat een slapjanussen, vind je ook niet?!
Als ik het mij goed herinner, las ik ergens dat jij onlangs vader bent geworden.
Mocht dat inderdaad het geval zijn: Hoera!!! Gefeliciteerd! Volgens mij ben jij
een fan-tas-ti-sche papa. Dat doet mij deugd en ik wens jou alle vreugde toe.
Eén verzoek: stap in dat bootje, dat zelfgemaakte vlot, en kom terug naar
Nederland, want ik kan jou hier niet zien en een man zoals jij erbij maakt alle
verschil. Zou jij dat voor mij willen doen? Texel is trouwens ook heel mooi!!!
Heel veel liefs, alle hens aan dek,
Maaike (wat o.a. zee betekent) Klaster
Hebben is een vies woord
maar dansend op het slappe koord
wankelde hij zich een weg
naar het ultieme bezit,
gooide z’n idealen overboord,
waarmee hij anderen om de
oren sloeg,
en die hij daarenboven
als een kroon van kuisheid droeg,
toen z’n liefje hem om meer vroeg.
Hoe jouw imago, overwoekerd
door viriel borsthaar en maniertjes,
aanstellerig naar aandacht zucht.
Goedkope schijn van godsvrucht.
“Houd de gedachten van de ouderen
in je achterhoofd
wanneer je anderen je trouw belooft.”
Haar liefde is uitgedoofd,
in jouw zelfvergoddelijking gesmoord.
En jij blijft dansen op het slappe koord.
Reste fidèle
Zo heet een restaurant
natuurlijk in de Bleibtreustrasse
in Berlijn
De wijn was goed
In mijn hoofd kletterden de munten
de koperen doodskoppen
die echoën in benauwde gaten en
in de muren en op vloeren
van Libeskinds museum
Daar keek ik urenlang en dagen later nog doorheen
Beloofde die plek plechtig trouw
Wat schoon en rustig
en helder is de stad
Een metropool en niemand loopt een ander in de weg
de mensen lachen naar elkaar en zeggen dag
of liever guten Abend — gut’Nacht
De ‘Alte Jüdin’ loopt nog steeds
en lacht
Het was mijn tante Sara die ik alsmaar zag
en ook mijn moeder trouwens
Jij smaakt naar minder
van anders en meer
naar wat ik al beschreef
aan de hand van jou.
Trouw aan je blijven
heeft zo niets van doen
met lijven en de stand
van lichamelijke zaken.
Zo raak en kraak en
maak ik alle regels zelf
zodat jij niet gaat,
laat staan ooit sterft.
Niets bederft in het echt
van hoe ik ons toon.
Laat me je zo smaken,
raken hand in handen.
Ik heb de sensatie ontdekt dat ik trouw kan zijn.
Ontdekt dat ik feitelijk al jaren trouw ben.
Zolang ik leef, durf ik nu stellig te beweren.
Ik besef heel goed dat de methode waarmee ik dit ontdekt heb
geen enkele toets der kritiek kan doorstaan.
En toch meen ik ontdekt te hebben dat ik trouw ben. Hondstrouw.
De eigenschap vervult mij met trots.
Ook aan die trots meen ik niets anders dan trouw te zijn geweest.
Net zoals ik ontdekt meen te hebben dat ik trouw ben,
heb ik ontdekt dat luiheid de hoofdreden van mijn trouw is.
Ik heb daarbij ontdekt dat als ik de luiheid,
die dus de hoofdreden van mijn trouw is,
welwillend bejegen, zeg maar als een zegen,
er sprake is van een synergetisch effect: 1 + 1 = 3.
Het betekent dat de luiheid en de trouw elkaar versterken,
en dat die versterking een positieve werking heeft op mijn gemoed.
Als een 3 te ontwaken en je als een 3 uit te rekken en te gapen
is een lust die ik iedereen kan aanbevelen.
Ik heb tevens ontdekt dat ik niet wil weten waaraan ik trouw ben.
Dat is een onderdeel van mijn gebrekkige en discutabele methode.
Ik meen dat het iets heel zuivers is of iets heel onzuivers.
Eén van de twee. Welke maakt me niet uit.
Ik heb ontdekt dat je met luiheid en trouw heel ver kunt komen.
Na verloop van tijd haken de ontrouwen vanzelf af.
Op een gegeven moment is ook iedereen opgehouden met bellen.
Dan komt de fase dat je alleen nog langzame gesprekken voert
in het gras, een hand onder je hoofd. Met jezelf.
Ik meen de opmerkelijke ontdekking te hebben gedaan
dat je niet veel verder kunt komen dan langzame gesprekken voeren
met jezelf
in het gras.
Verificatieteams zie ik met blasfemisch vertrouwen tegemoet.
Recente reacties