Resultaten voor de tag tijd

amorfis – iniduo

langs de grenzen van zichtbaar licht onttrek ik mij even aan eeuwigheid tussentijds sta ik kort in het zicht als speelbal van eigenwijze tijd hooguit hoogte, waarmerk van reliëf of diepte in groeven van voordood gezichten, van mensen die ik nog tref een rimpel in de vijver van stille nood ... »»»

zee van kalmte – iniduo

het hervonden water spiegelt binnenkant ik ga in een omtrekkende beweging mee voel ruggelings strelen met vlakke hand mijn leniging zweeft boven ademloze zee ik ben in een onbeslapen bed ontwaakt waardoor wormgaten vallen in blindheid het duurde even, maar de code is gekraakt eindelijk ben ik deelgenoot van mijn ... »»»

compositie – iniduo

ik bezit geen letters maar er is mij verteld dat ik woorden kan bezitten als ik deze in mijn volgorde aaneenrijg ik bezit ook geen kleuren maar er is mij verteld dat ik coloriet kan bezitten als ik verf op mijn doek aanbreng ik bezit geen geluiden maar het schijnt ... »»»

even wat tijd – pallas van huizen

Ik ben je vriend, jij bent mijn leven het enige wat ik weet echt zeker weet we hebben even wat tijd nodig tijd om tot rust te komen dingen uit te praten we hebben gewoon even wat tijd nodig gewoon wat tijd het komt goed, echt goed ik ben je ... »»»

symboliek – manja croiset

samen op reis de tocht valt zwaarder dan verwacht ga slapen mijn kind zegt vader tijd morgen moeten we verder nergens een rustplaats te bekennen de reis hervatten geen sprake we zijn nooit gestopt de goden zijn vermoeid

morgen zal ik dood zijn – manja croiset

monoloog of dialoog morgen zal ik dood zijn mijn kind wanneer is het morgen vraagt ze geen idee zeg ik wat heb je gisteren gedaan wanneer was het gisteren hoe oud ben je lieverd ik weet het niet ik begrijp het niet zegt ze ik ook niet antwoord ik

hof van heden – iniduo

In een appelgaard kan onrust bezinken, kan een vermoeide aarde even stilstaan, kan dorst in overvloed verdrinken en kunnen dagen zomaar voorbijgaan. In de tuin weerklinkt schraal verlangen. In een gewaagde poging wellicht om schaduwen van het verleden te vangen. Dat is toch waarvoor muren zijn opgericht. Het wachten is ... »»»

wachtkamer – iniduo

muren houden adem in hun echo klinkt kortzichtig tegen het gevallen licht men noemt het schaduw maar beslotenheid is niet ontvankelijk voor ruimte de buitenwacht bevriest in gemaskeerd stilleven gevangen in versteende spieren, geknoopte magen iets vlucht in iemand, niets ontsnapt aan de greep aan omklemming, kan schuilen achter zwijgende ... »»»

qua wolken in hogere sferen – iniduo

het zijn sluiers die het ledige verhullen antipoden van aards gewicht tevens niemands bezit longen, die hun rusteloos zwijgen met adem vullen knoestig, sierlijk licht loodgrijs, smetteloos wit kwelgeesten van ruimte en tijd eensgezind waarheen ze ook gaan zij laten ginds licht gloren ontsnappen aan eeuwigheid zijn uit leegte geboren ... »»»

geblazen glas – jos van daanen

De dagen trokken voorbij. Een bonte optocht van geleedpotigen, gehoefde gewervelden, gezoogden en ongezoogden. Koudbloedigen. Op de voet gevolgd door de weken. Gebochelden, genodigden, gelovigen en argelozen, gearmden, gepensioneerden en genezers. Aanverwanten. En maanden, maanden en jaren langs mijn raam alsof het geen tijd kostte, geen toekomstvisie en geen geduld ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...