Resultaten voor het trefwoord tien

maak nooit van de uitzondering de regel – pallas van huizen

Een afspraak is een principe waar met een slag om de arm, flexibel, redelijk mee om gegaan moet worden, met andere woorden, de dingen op papier moeten in de praktijk op maat gesneden worden, opdat de afspraak in de werkelijkheid ook met volledig geïnformeerde overeenstemming plaatsvindt.

Wat ik eigenlijk zeg is: Een afspraak is een streven, maar in de praktijk moet daar vaak coulant en economisch mee omgegaan worden, omdat de handhaving van het streven niet altijd haalbaar is of verhinderingen voorkomen dat het streven gehaald wordt.

Desondanks blijven de principes, de afspraken gewoon staan, met andere woorden: Het streven wordt in het uitzonderlijke geval van onhaalbaarheid of verhindering zo goed mogelijk nageleefd, zij het op een later moment, zij het in een ander tempo of zij het minder intensief.

Het gevolg bij die uitzonderingen is (en dat is ook de praktijk) dat dingen niet gaan zoals ze zouden moeten gaan, maar wel gaan zoals ze gaan. En dat zie je ook maar al te vaak gebeuren, want mensen zijn niet allemaal feilloos, kunnen niet allemaal een tien scoren of zijn niet allemaal perfect op tijd.

We zijn mensen, hebben allemaal een leven en dat moet telkens weer opnieuw op elkaar afgestemd worden om de dingen volgens het streven, het principe, de afspraak te laten verlopen, helaas verloopt dat afstemmen niet altijd volgens plan en zullen we allemaal moeten accepteren dat er altijd een kans is dat je teleurgesteld kan worden en de dingen niet uitpakken zoals je verwacht.

Daarom is het belangrijk dat je er rekening mee houdt dat de dingen soms gewoon gaan zoals ze gaan en dat dat niet altijd is zoals je verwacht of zoals het zou moeten gaan, het streven wordt dan gaandeweg aangepast, opdat het in de praktijk wel haalbaar is.

Je zult dus niet altijd helemaal tevreden zijn en in de praktijk dus soms genoegen moeten nemen met minder, maar ja dat is het leven, de dingen die je overkomen terwijl je andere plannen maakt. Maar troost je soms kan een nadeel ook als een enorm voordeel uitpakken en blijkt de uiteindelijke invulling van het streven een betere oplossing dan hoe je het op papier met elkaar afgesproken hebt, de natuurlijke gang van zaken is eigenlijk helemaal zo slecht nog niet, alleen soms kan het lastig zijn ermee om te kunnen gaan, dat begrijp ik, daar heeft iedereen wel een beetje last van, denk ik.

tijdens mijn eerste zelfstandige huiduitstap krijg ik onverdiend een zoete naam – delphine lecompte

Meer dan tien rode wekkers staan stil op mijn geboorte-uur
De uitbater van de wekkerwinkel zegt: ‘Toen je vader
Nog een leeuwentemmer was heb ik zijn leven eens gered
Met een afgebroken cherubijnvleugel, hij was nauwelijks dankbaar!’
Bijna elke dag wordt de ondankbaarheid van mijn vader mij aangewreven.

Ik verlaat de winkel met een blauwe wekker
Die mij wijsmaakt dat ik tien minuten te laat ben voor mijn huidanalyse
In de wachtzaal ben ik het enige zoogdier zonder hoogtevrees
Uit verlegenheid doe ik alsof ik mij in mijn brooddoos verdiep
Mijn grootmoeder heeft mijn brooddoos gevuld met marsepein en Mondriaan.

Orthogonale postkaarten en marsepeinen ramshoorns
Wanneer ik aan mijn geboorte denk prijs ik mij gelukkig
Dat mijn helse moeder toevallig bezoek had van een dappere loodgieter
Hij was dapper genoeg om mijn moeder KO te slaan
En mij uit haar lijf te snijden met een sierlijke kromsabel.

In de behandelkamer van de dermatoloog vraag ik met bloot bovenlijf
Of mijn naam wel bij mij past
De dokter antwoordt: ‘Ja, ja, Melissa is een hele mooie naam.’
Ik verbeter hem niet, ik wilde altijd wel eens Melissa heten
Het enige pretpark waar ik nooit word aangerand heeft een honingthema.

Wanneer ik terug ben in het huis van mijn grootouders ben ik nog altijd zoet
Ik geef de blauwe wekker aan mijn jarige grootvader
Hij aait mij en vraagt: ‘Waarom heb je gisteren mijn lievelingsmasker verbrand?’
Het was een spottend vruchtbaarheidsmasker met vier slagtanden, maar ik zwijg.

toen de vos de kerststaldief verwenste herkende ik mijn oom – delphine lecompte

Toen ik kaarsenmaker was heb ik deze bijensterfte
Voorspeld maar niemand wilde me geloven
Zelfs al hadden ze me geloofd wat konden ze doen?
Wat kun je ondernemen tegen insecten die creperen
Omdat aronskelken niet meer sluiten??

Nu ik al mijn amuletten heb opgesloten
In de buffetkast van een gek geworden horlogemaker
Droom ik iedere nacht van grotten
Ze worden bewoond door preutse hoefdieren
En heidense vossen met profetische merelogen.

Ik ben de enige mens in mijn droom
In de grot ben ik de vierde machtigste
Ik kan een incestueuze imker doen verdrinken
Maar ik kan geen verdrinkende imkerdochter redden
Soms maak ik een sponzenverkoper stom.

In de echtere wereld koop ik tien sponzen
Van een uitgedoofde sponzenverkoper
Ik krijg een spons gratis
Omdat ik mijn linkerborst toon
Thuis verknip ik de elfde spons
Tot ik de machtigste vos van de grot herken.

Bijna elke nacht wenst de machtigste vos
De leverontploffing van een dief in een lift
De diefstal is altijd oneetbaar en gemeen
Bijvoorbeeld een kerststal van een tumorrijke vader
Die Melchior in de linkerhand
En morfinepomp in de rechter alles wil geven
Aan zijn dochter, in het stro.

In het stro is ze verwekt
En de balken van de stal zijn opgevuld
Met gouden kamelen
Maar de dief in de lift kruipt door het oog van de naald
Hij wordt stinkend rijk
Wanneer ik wakker word bestaat zijn rijkdom nog altijd.

royal flush – maaike klaster

Het duizendste uur is aangebroken. Geloof je me niet?
Kijk maar op de klok. Vandaag heb ik er negenhonderd-
negenennegentig op zitten.

De man aan jouw zijde tijdens dat potje poker was de
mijne. Mooi hè? Dat vond ik ook, en ik geloof er geen
reet van dat jij dat nu opeens niet meer weet. Alsof ik
zou zijn vergeten met wie jij er rond driehonderd recht
voor mijn neus vandoor ging. Niet vanwege hem of om
de seks, maar vanwege mij. Omdat je toen al wist met
welke man ik jou dat vijfhonderdtweeënzestigste uur
om de oren zou slaan, af zou troeven, af zou maken.
Full house, zolang het duurde.

Nu, vandaag, zal de klok haar laatste slag slaan en ben
jij mijn huidige, toekomstige man voor altijd kwijt. Kijk
voor deze keer maar even met mij mee. Zie je, hij en ik
hebben dezelfde kaarten gedeeld gekregen: harten aas,
harten koning, harten koningin, harten boer, harten tien.
Dat is nog eens wat ze noemen, een royal flush! Nu weer
in jouw eigen kaarten kijken. Niet meer valsspelen.

vrolijk huppelen (a la drs. p.) – frank vingerhoets

Marietje van drie huppelt over straat,
op zich is dat geen ernstige of
criminele daad

Opeens is zij veranderd in een rode vlek,
was het een aanval van vervoegde ongesteldheid!?
nee, het heeft te maken met deze plek

Ah, de oplossing is daar….
Kijk en zie……………..
Het was de bus van tien over drie!

bangladesh – b. vogels

ze is acht en over tien jaar
kan je haar nog
op de vuilnisbelt zien lopen
terwijl haar leeftijdsgenoten
uit verveling jurken passen
maar niet kopen

van het hurken in de troep
krijgt ze buikloop
de straten stromen over
van tieners
voor de uitverkoop

haar haren klitten samen
ze snijdt zich aan een blik
uit het zicht van meisjesogen
die langs etalageramen
likken aan de kleur
van een ontstoken zomer

lichtjes en lachjes – kid-lee vermaase

Er was een dag waarop ik stond
En keek, staarde in het rond;
Mijn blik trof de glazen bol van,
Getroffen door bliksem, een man
Die stellig stelde zichzelf te zien

Ik zag kermisklanten, minstens tien,
Alle als niemand, leeg als hun
Plasticinegezichten waren, en ik gunde
Mijn oren niet de ongehoorde
Mierzoete deuntjes van muzikanten
En ongerijmd gerakel van vaganten.

Niets liep hier in de pas, en te pas
En te onpas deed eenieder ras
Zijn ding.

Het ding was dat ik verwachtte
Al het onverwachte, niet bij macht te
Ontsnappen aan de machinerie.

vriend x – jan holtman

Vriend X. is opnieuw gestorven
na tien jaar ziek te zijn geweest

verlaat hij haar, het stoffig nest
met ongelezen boeken en koestert

hoop uit bange dromen.

Het zijn volwassen mensen van
veertig jaar, sprak zijn moeder

met lichte tegenzin. Ze gaan
een huisje huren.

* – benne

Je plakt tegen mijn verhemelte,
hoger laat je je niet prijzen

mijn gevallen engel met bengels
die me wijzen op je hoogtevrees.

Piemels houden mij eronder,
zonder pik voor mij geen porn;

zulk een vormvaste hoornprik
maakt van mij voor jou geen vrijer

of mans genoeg om het zonder s
en gespleten tong te stellen.

Ik tel af van één tot tien
waarna wij van elkaar niet weten

voor wij onszelf leren kennen
van afgehakte staart tot kop

en al heersen wij al eeuwen,
jij bent mij een hemel waard.