Vrijwaar deze stoel
laat hem zijn
gastvrijheid behouden
Laat deze deur
geopend, sluit
haar nimmer
Onaangekondigd komt
de verlichte vrijheid
en klopt nooit
Ongrijpbaar vervolgd
ze zwevend als
een pluisje haar
onvoorspelbare weg
Vreemden op je pad
zijn Vrienden die je
nog niet tegengekomen
bent.
Naaktslakken die zijn pad kruisen
overrijdt hij altijd stuk voor stuk,
bewust keert hij vervolgens om,
fietst nogmaals over glibberige brei.
Hun niets moet overduidelijkst zijn.
‘Hij heeft vast een slechte jeugd gehad’,
zeggen mensen die het zien. Alles wat
hij zwijgend doet zegt: ‘Godverdomme’.
Slakken zijn te traag voor deze man,
die iedereen straks tegenkomen kan.
Recente reacties