Resultaten voor de tag te

al die willen te kaap’ren varen – maaike klaster

Hoe ik ironie moet spellen, weet ik nog wel, maar dubbele ironie, die van de Grapjas, Palsjas en Jeruzalem, gaat mij iets te ver. Is dat niet illusie van de 1- of zelfs 0-dimensionele graad? De man met de kleine baard die regelmatig met Odysseus uit varen gaat, lijkt weinig ... »»»

het manifest van de spontane stad – nanne nauta

(te lollig) In levende lijve kwamen Amsterdammers de Sint nooit tegen. Het was een nieuw fenomeen. Hij kwam als zestienjarig jongen in het gezin de helpende hand reiken, ging op zijn step helemaal naar Abcoude om pannenkoeken te halen. Je zal zelf zo’n jaar of elf geweest zijn. Je maakte ... »»»

iedere voorstelling te boven – martin m aart de jong

aanwijzingen voor de regie: ondertussen in de vroege ochtend loopt een man nonchalant fluitend over straat waar een vrouw een hond uitlaat. De hond gaat zitten op een bloem, de bloem verroert zich niet. tekst: ik zag zelfs lelietjes van dalen hun kop omhoog steken uit de meest onwaarschijnlijke plaatsen ... »»»

ik heb laarzen om aan te trekken en wraak te nemen – delphine lecompte

De orgeldraaier heeft helaas geen aapje Geen aapje in een groene salopet Met een gaatje voor zijn staartje Dus kan het aapje geen dobbelstenen werpen Naar imkers met een bontmuts Noch naar de ontblote schouders Van over het paard getilde molenaarsdochters. Meestal zijn het molenaarszonen die Kop van Jut zijn ... »»»

een dag om nooit te vergeten – hanny van alphen

Zo’n dag rond draaiende dromen. Een molen met muziek. Jij en ik, als kinderen van was die nog niet dachten aan tegenslag en het omen dat in onze genen lag.

ik hou niet van jou, jij hoeft dat niet te weten – ezra hakze

Ik omarm je. Ik zeg de dingen. Ik vraag je naar je lievelingskleur, ik doe nog de minste moeite. Ik hou niet van jou, jij hoeft dat niet te weten. We prenten ons in, dat het zo behoort te zijn, houden vol dat we namen delen namen en lichaam We ... »»»

rimpels wegblazen – elize augustinus

en dan ineens zo’n zonnige herfstdag om te prijzen alsof deze ene dag het leven levenswaard.

poëzie – bennie spekken

poëzie is mijn schoonzuster ze woont alleen in een dorp veertig kilometer verderop ze rijdt in haar auto om uit te zoeken hoe ons volgende week zonder omwegen te bezoeken liever te vroeg dan te laat is ze ongezien onze straat doorgereden

confabulatie – lize schraepen

ik hield ervan als de wind geluid maakte dan maakte ik tekeningen van mijn voeten en ooit schreef ik een brief vol muzieknoten en verstuurde die naar mijn buurman ik trok zelfs onderbroeken aan die ik kreeg van de postbode ik wilde een man zijn, een man met lang haar ... »»»

het is niet te geloven – joyce de badts

het is niet te geloven dat de mieren in mij komen wonen ik zei nog: het is koud hier het tocht en de druk is niet te verdragen de buurt zult u zich beklagen er is geen loof noch struik of bomen het is geen leven, voor een mier ik ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...