ik verdraag die stem niet meer
heb hem begraven
onder flarden ochtendnevel
toch resoneert hij nog
een enkele maal tussen
mijn navel en mijn strot
als ik met een vinger
de toetsen streel
of schuinweg met een nagel
tast in mijn ingewanden
naar waar zij op naaldhakken
Kindertotenlieder zong
haar adem mist
morgen trekt
de buitengesloten vogel
zijn strot open
maakt de maan
weer voor niks plaats
en sta ik dom te shaken
samen met wat
ineengedoken wolken
in mijn handen
Ik heb niets met dichten in hoogdravendheid
Pleur op, met je weeïge zeegezicht
Je uiten in elitaire verhevenheid
Bij de eerste zin raak je me kwijt
Ik wil door echte jongens worden bemind
Schaamteloos bij de strot worden gegrepen
Puur en rauw in één klap worden vastgepind
Door datgene wat mij met de dichter verbind
Dus rot op, met je wazige woordgebruik
De toverhazelaar plant gewoon regelrecht
Zonder geurende bloemenknopjes in ontluik
Een snoeiharde struik in je onderbuik
De dagen gaan en vragen
met de dag het geweten te herweten.
Ik treed in de morgen aan
gereed in de tred van tijd
en rede op te gaan.
Doe en ontmoet, hoog in de strot
de onrust om de afstand naar de maan.
Ik heb jarenlang wat mogelijks gedaan.
Is dat genoeg voor de rechtvaardiging
van een bestaan?
Dag na dag herroept mij de oude waan,
ik weet mij verwijderd, zie mij arm
en moedig staan.
uitgekleed voor de spiegel zie ik
slap vel, grijs schaamhaar en vetrollen
rond de taille, welke taille? het zal vast niet
lang meer duren en de stilte vliegt me
naar de strot als een meute dolle honden
en de luiken worden door de wind geslagen
die aan de gordijnen rukt en de kachel walmt
roet, terwijl het gluiperig duister naar binnen
kruipt en de moed in de tocht
vervliegt
obstipatie
blijft een moeilijk woord
krijg het de strot niet uit
Kapitein Rundvleeshart alias Don Van Vliet
forellenmaskerdrager
over diep en open wondig zijn
in kreten – tonen – onmuziek – ontzinde zinnen – boven chaos
dood, net als Frank Zappa
die misschien wel ergens klaarstond
met alvast hun vele instrumenten voor het grijpen
beiden barstten ongetwijfeld los
Hemelse Koren verstomden in hun strot
en rookten na.
Recente reacties