ik dacht alleen maar dat ik was
opgehangen aan een lijntje
een wasknijper vergeten dus toen
de horizon over

ik dacht alleen maar dat ik was
een kado met pakpapier
en de inhoud alleen pakpapier
en hij die het kado gaf die zei:
“het gaat om het strikje”
en dat ik dacht:
“maar die was er het eerste af”

ik dacht alleen maar dat ik was
de rugleuning in een trein
aan beide kanten banken met mensen
dat ik was tussen twee ruggen in
maar geen idee had wie er op mij leunden
dat ik toch ging van hier
naar verder dan het eindstation