ik bezwijk onder de stad
waar ik dacht dat liefde eenvoudig is
als gescharrel op een dansvloer
kippen gaan op stok
en tegen het gloren
kraait er geen haan
ik bezwijk onder de stad
waar ik dacht dat liefde eenvoudig is
als gescharrel op een dansvloer
kippen gaan op stok
en tegen het gloren
kraait er geen haan
Ik zei: ik ben maar een
een lijk, een ding
van huid en haar ontdaan
Maar zij zagen
in mij hun verhaal
groeven mij op, pakten mij
tot op het mergbeen aan
gebruikten mijn botten als een stok
om levenden mee te slaan
Zeiden:’Jouw angst is ongegrond,
als je al bestond was je een nacht
zonder sterren en zonder maan.’
En ik kroop door het stof
als een slang zonder staart
en zonder kop
boog mijn takken over het water
gaf nagels en tanden
aan de schaduw
die lengde in het licht
van mijn gestolen naam
Er was een tijd
dat je de duiven
voerde. Nu krijg
je alles gedaan.
Bekleden ze je benen.
De rest redt zich
nog wel. Er staat
een stok achter
de deur die je
leert lopen. Dat
alles doet er nu
nog toe. Om los
te laten heb je
nodig. Tot alle
steun dit huis
verlaat. Je hebt
een steen gevonden.
Je zult er boven staan.
Recente reacties