Resultaten voor de tag stoel

vergezicht – bob elias

vanuit haar stoel dicht bij het raam kijkt ze over de velden, weerspiegeling van braakliggende akkers achter haar ogen waar oude bekenden ooit verwaaiden, haar gelaat bleek en verlaten, het licht dat langzaam achter de einder verdwijnt.

pelgrimpad – marten visser

Vrijwaar deze stoel laat hem zijn gastvrijheid behouden Laat deze deur geopend, sluit haar nimmer Onaangekondigd komt de verlichte vrijheid en klopt nooit Ongrijpbaar vervolgd ze zwevend als een pluisje haar onvoorspelbare weg Vreemden op je pad zijn Vrienden die je nog niet tegengekomen bent.

no go – fjodor slegowski

no go noorse zeelieden noodkerk dat schijnt over de hele wereld fenomeen te zijn zo ook loods 22 op nomadeneiland christus vaag op achterwand no go area opslag voor cacao deportatie-doorgangshuis nazi razziaslachtoffers ophaal overwonnenen van geallieerden meisjes in bedampte auto’s hun shot voor het werk witte figuren onherkenbaar door ... »»»

ruimte – stoney pete

Er gaat niets boven de ruimte en de tijd is helemaal het einde schuimbekte de astronoom hij kwijnde weg aan een droom Gewekt door de klok aan de wand zat hij rechtop in zijn luie stoel Niks aan de hand hoor, zei hij ik voel alleen een leegte Zijn vrouw ... »»»

trip in groen – gerda blees

Een schildpad kruipt de bus voorbij Die zich met houten wielen In de diepste kuilen stort Een zere pijn vibreert zich door de leuning van de stoel Sluit zich als een harnas om mijn borst Terwijl een koude hand van staal Zich langzaam langs de wervels grijpt In mijn nek ... »»»

overmenst – gronama

midden op dag – uit luie stoel geplukt beland in een vaas – iets anders blijkt baas – wreed van zijn wortels gerukt lukt het hem niet nog langer te leven hevig lijdend – hangen mensen in rij einde nabij – slagerij – snel opgefokt dra geslachtten – zonder invloed ... »»»

bezoek – richard kamsteeg

(voor Linda Knopper) Meestal als ik even langskom sta jij op punt van weggaan. Je gooit wat spullen van een stoel en zet toch maar even koffie. Wat we zeggen zegt niet veel, bepaalt nog slechts de grenzen van wat onuitgesproken blijft. Tot de koffie op is en de laatste ... »»»

lalaliedje – eelke van es

Ach wat fijn om tastbaar hier te zijn, mijn botten ploffen uitgelaten in een stoel. Klunzig ben ik grootgebracht bij openstaande luiken en patronen, met vrijpartijen en wat spek. Vandaag is alles lekker anders. Het licht wordt werkelijk opengesperd. Hees geschater loopt uit tot gloeiend glas en rimpelt waterig ... »»»

bij de film – eelke van es

In de sissende zaal verdwijnt het zachte gezicht van mijn geliefde. Zo blaast het licht van de reclame: ik tast naar de hand die naast mij is. In het duisterrood van haar stoel glimlacht mijn zachtblonde meisje. Ze kent deze film nog niet, maar ze weet wat er komen gaat.

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...