Resultaten voor de tag stijntje van der wal

kinderillusie – stijntje van der wal

ze voelt aan kwarts en glimmer in haar kinderhand wonderlijk klare kiezels blijven zwijgend zand ze kijkt door kleur en tover in haar kinderoog onnozel blauwe blikken bezien nooit voorbij de hemelboog ze spreekt gul en louter met haar kindermond kwetsbaar vreemde vragen verliezen hun argeloze grond dan gaat ze ... »»»

loze zinnen – stijntje van der wal

nergens zag de leegte zo zonder moed een koud kind kom toch hier verschijn uit dit papier om met jouw oog en met jouw kleine mond te proeven hetgeen hier toch ooit werkelijk bestond herrijs uit inktenblauw arm, zalig kindergezichtje van jou nergens zag ik leger dan leeg en nog ... »»»

wellicht – stijntje van der wal

en als dan die dag komt van niet meer rechtdoor maar van flauwe bochtjes die steeds vaker afslaan naar onbekende oorden, als die dag komt dat kleine krommingen scherpe schreden worden onoverzichtelijk zonder oversteekpad of veilige verlichting ja, als die dag komt zal ik moeten buigen naar de modder naar ... »»»

brugwachter – stijntje van der wal

kijkend over de brug zag ik hoe hij verdween en keek om hem, om hem heen. omdat voorbij die smalle rug de wereld breder leek en zoveel mooier en zoveel veiliger zonder water zouden er geen bruggen zijn vooral dat, ja.

overlijdensadvertentie naar wens – stijntje van der wal

verlaten van alle redelijkheid, boos, opstandig, ons tot het laatst toe tot last zijnde, is van ons heen gegaan, vol wantrouwen jegens het hiernamaals, deze mens. onwaardig en onvredig. geen lichtend voorbeeld slechts de doodangst mede gedeeld.

cel – stijntje van der wal

in krijtwitte voegen kraste ik met vilein gelakte nagels mijn galzwarte daden, verniste een woord van rappe boosaardige beweging en voegde de vluchtige snede.

* – stijntje van der wal

als dan het alarm tobberig het adieu aanroept en alle waardigheden eenstemmig loslaat, op dat uur stroomt even unaniem als verscheiden het product van nachtelijke tijden. tot ziens, tot ooit!

koeien in de mist – stijntje van der Wal

voetloos ging ik bij het grijze veld verder weg van al de dingen waarover men graag ziet en spreekt dacht na over een vermoeden want van het ware weet ik niets verneveld in een vergezicht, vernam ik hoe scherp begrenzende lijnen verwaterden in het ogenblik en hoefloos, ja bijna pootloos ... »»»

huid – stijntje van der wal

ze wist niet hoe huiden en mensen bijeen kwamen, hoe men zich verwarmde wist ze alleen in de zon achter vellen vachten en veren wist ze de scheiding ontwaarde daar behoedzaam tastend een wonderlijke warme stroom verontrust zag ze, hoe hoofden en handen vlees en vleugel scheurden en voelde hoe ... »»»

holte – stijntje van der wal

ik zocht je gisteren toch echt op hoorde je kraken waar verroeren een bewegingsloze holte voorspelt en waar na verloop van tijd huid en laken veinzen samen te zijn, waar het hoofd op het kussen onafwendbaar al doe je nog zo stil kraakhelder en kreukloos gaan ten onder aan droom ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...