Resultaten voor de tag stijntje van der wal

venster – stien van der wal

de moeders klagen hun kroost brokkelt af zij hebben niet beseft stervenden te baren de kinderen spelen hun vlees vergaat van dood geen weet wie niet bezig is geboren te worden is bezig dood te gaan

er moet hier toch een bank staan, ik herinner me hoe hij bestond uit mens en gewoonte, uit zoekende voeten tegen een verlopen onderkant, hoe voorbijzitters herkend werden aan kuil en kruimel, soms vervloekt vanwege hun morsige mond. er moet hier een bank staan, ik hoor hoe hij zuchtte, toekomstige ... »»»

de zelfloosheid van populieren – stien van der wal

populieren gaan langs de akker zo hun melodieus verklankte kruinen en hoog vertakte tonen dirigeren met beschorste baton een onthechtende symfonie populieren gaan onvoltooid op beweging van de wind los van alle bedachtzaamheid behouden ze geen enkele toon componeren onvervalst

over tuinieren – stijntje van der wal

stamp paal en perk vandaag in zuigende zwarte grond, stoot diep door gewortelde laag tot waar bronwater mond. omspit dit verdorde land met beukende klauw, terug naar het vochtige zand daar het bevrediging wou ach, woekerend en herrezen wordt zo menig gewas in zonde verwezen

over liefde – stijntje van der wal

waar draden van de schemering de nacht gulzig binnenhalen betovert even de hunkering, en in het laatste schijnsel kan ik misschien geloven voor de nacht weer ondoordringbaar wordt dat het is zoals ze beloven hetgeen er in mij woedt door aanraking gevoed geeft geen recht van bestaan, niet in het ... »»»

grondslag – stijntje van der wal

deze dagen houden van niemand bewaken slechts gemaakt beleefd de getroffen schouwburg gaat lager in peiling voorbij menig lineair lezer wijst onbeholpen naar de nooduitgang brandt opgelucht voor kijkers en meedoeners nieuwe anarchie structuur behoeft geen introductie heb je een ander ik ben de ander deze dag houdt niemand.

van crematiecake en grafgebak – stijntje van der wal

het was overgebleven van een begrafenis zo zei ze, onbevangen en oprecht “zonde om weg te gooien, toch?” ’s ochtends naast de kist ’s middags naast de thee. wie was die dode, vraag je je af wiens cake eet je, in wiens medeleven bijt je? gele gulheid op wit met ... »»»

koorts – stijntje van der wal

na vier dagen viel ik uit een weerbarstig bed, stond plots in een labyrint peuterend aan watermuren. schreeuwde naar schelpen en wonderlijke wieren, want instortingsgevaar loerde. het regende in mijn hand levenslijn rivieren braakten zilt zure golven, terwijl schapen sneuvelden op de dijk. wazige witte lijnen trokken langs zinderende rode ... »»»

brandwijn – stijntje van der wal

snaveltje, snaveltje wie knaagt er aan mijn hersenpan is het een gevleugeld dwaasbewijs of een kippig, knijperdeknijp lorgnet? wie boort zich in het ver rede verstand met houten pin en wrede hamertand? ben jij het kwaaie kol uit snoephuis zonder zoete koekenslijm? snaveltje, snaveltje laat me je opvreet hansje pansje ... »»»

entropie – stijntje van der wal

verlangen heeft geen vorm geen naam en geen bezit slechts een chaotische beweging van de God tot wie ik bid. verlangen geeft het universum de zin waar het om vraagt omdat de drang naar ordening verlossing in zich draagt. verlangen leeft in vrije energie als instabiele kracht die zichzelf nooit ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...