Resultaten voor het trefwoord stelen

when it counts the most – pallas van huizen

De aarde raakt uitgeput, overbevolkt,
grondstoffen raken op, het milieu wordt vuiler
de mens egoïstischer, meer en meer gericht op overleven
in plaats van gewoon leven

Je moet ergens beginnen, het einde nadert,
alle partijen zijn zich aan het bewapenen,
er hoeft er maar een te schieten
en de engelen zijn vertrokken
de hel breekt uit

wat is er daarna nog over?
een kilo goud en een kilo eetbaar graan?
wat zou een ei nou eigenlijk echt kosten?

ik sta voor de ontstekingsknop,
ik kan mijn eigen leven nemen of die van de wereld
een handvol mensen zullen overleven
alles een nieuwe waarde moeten geven
hervalueren

en dan is het wachten
op de volgende oorlog
met stokken en stenen
want wat we nu nog hebben
dat zal er dan niet meer zijn.­

Tot zover,

gelukkig weten u en ik
dat het niet zover hoeft te komen
als we verstandige afspraken met elkaar maken
de noodtoestand vermijden
en elkaar het vertrouwen geven
dat we het goed doen voor elkaar
door het daadwerkelijk ook goed te doen
dus zonder te ruilen, te liegen, te stelen,
geweld te gebruiken of te doden.­

Maar als ik vandaag dan weer naar het nieuws kijk
dan denk ik soms dat het echt niet meer goed gaat komen
omdat er nog zoveel mensen
wel ruilen, liegen, stelen, geweld plegen en doden,
ik sta wel aan de goede kant van de streep en u misschien ook wel,
maar al die anderen? sommige zijn gewoon onwetend…­
wat kunnen we nog van al die anderen verwachten?

als het er echt om gaat?

groningen – lize schraepen

Voor jou een bekende kade aan het water
genietend met een biertje van het gesmeekte weer
ik een Belgisch meisje met dezelfde taal
maar een verkeerd accent
Op zoek tussen vreemde voordeuren en waterwegen
naar een plek uit een boek
jij vond het maar een eenzaam zoeken
toen de donker al zijn intreden deed
Zo werd mijn plek
geen doel meer,
maar een middel om
één moment met jou te stelen
Sinds die dag zit je niet meer,
alleen op de kade aan het water
ik ben nooit meer weggegaan
we zijn nog steeds op zoek
naar de plek uit het boek

zwart op wit – elize augustinus

zwart op wit - elize augustinus

Ze breken in heilige huizen,
bladeren met zwarte vingers door witte bladzijden,
verachten liefdevolle waarschuwingen, stelen gouden voorwerpen

woelen in
privé eigendom, loeren
naar mooi zingende meisjes

Kijk hoe ze danst! ritmische klank
muziek poëzie
ze slaan gade tot in de finesse, ieder detail,
elk gebaar, en bekokstofen weloverwogen duistere plannen.

Met z’n tweeën onder één vel, ze
grijpen hun kans, wat rest is een schuldig geweten, de psychologie
kan het weten, spelen met brood, de één het leven de ander hongerig dolend
balancerend op randen van de dood,

geen evenwicht of balans, ogen stralen misleidende engelenglans, een kloon:
ongeslepen stenen
schittert namaak diamant.

kust de wereldmacht, de aarde verkracht stuurt magnetische signalen
naar het heelal zuigt

de wereldvernietigende komeet naderbij, rakelings langs de aarde,
zwarte bezinnende letters op een vel gebroken wit digitaal papier
in een roze wolk van hoop.

bloemen staan op stelen – sunshine tenochtithlan

Wikkelwegen [IV]

„Alsof wat ik zou willen nemen niet al tot het mijne reken. Wij
worden onschuldig geboren; weten niet van de waarde van
onze glimlach, tot die waarde ons door de ander wordt ingegeven.
Stel je het eens voor, het moment waarop dat besef voor het eerst
doorbreekt: de glimlach zal nooit meer dezelfde zijn. Iets dat niet
door eigen toedoen, dan misschien heel beperkt, maar daarmee altijd
pas in tweede instantie, bestaat, krijgt plotseling een meerwaarde
die het, geplaatst in het geheel waarvan het deel uitmaakt, een uniek
verschil met al het andere verleent. Om dit, vanaf die eerste vonk,
in stand te houden, zal niet kunnen zonder dat voortdurend de
spiegel met de ander wordt opgezocht. Vrijwillig of niet, of hier
sprake is van vrij en willig, is nog maar de vraag. Totdat de
fatale gedachte inzet, dat wat verleend lijkt te zijn, in wezen
vermeend is. Wat gegeven is, kan ook worden afgenomen. Wat zich
niet laat nemen, is een gegeven. Had ik van het weten geweten,
was ik net zo goed hier aanbeland.”