de extreem dunne bandjes
van je bescheiden stalen ros
bewogen zich twijfelend voort
in de witgrijze rotzooi die
pontificaal op
het fietspad geschoven was
als een echte ridder
stak je het Kruidvat toiletpapier
als in een heus zwaardgevecht
naar voren en
bijna triomfantelijk
piepten er
inlegkruisjes
uit je C1000 tasje omhoog
je wist vast wel van wanten
en alsof het vanzelfsprekend was
droeg je
vrouwenlaarzen
Resultaten voor het trefwoord stalen
Ik mis je nu en dan,
je strakke lijn
en je fluwelen banken
Dan droom ik hoe ik je
bevingerde met graagte,
je vitessen
en je eigenzinnig stuur
Hoe nauwelijks ik
je rempedaal beroerde,
want stilstaan wou je niet:
je was gemaakt
om hoog te vliegen
Je stuwde mij
hydraulisch
op en neer
je zweefvlucht
hield nooit op
Toen brak mijn hart
en jouw cullasse
Een laatste rilling
gleed doorheen jouw
slanke, stalen flanken
En ik was weer alleen
en jij
een puur i.d.
pet met klep en pluim schuin
op zijn hoofd uit hard hout
gesneden kop met haar stug
en lang tot touw gedraaid
een afgedragen spijkerjack
met duivelskoppen opgenaaid
dierenriem voorzien van gesp
in de vorm van een opengesperde
leeuwenbek ribfluwelen broek
als gegoten uitlopend in wijde
golvende pijpen loodzware
stalen neuzen laarzen vast en zeker
een meter uitelkaar stond daar
geheel één met zijn instrument
tandenknarsend in zijn element
bas te spelen gelijk een viool
de felgevlamde body onder
zijn hoekige kin kiezelharde hoge
tonen waar de deur van openging
zijn oude moeder in de opening
aan tafel jongens en af ging de pet
de handen gevouwen voor in gebed
Recente reacties