tegen de zwaartekracht
dat is waar een zweefmolen om draait
en ik maar bellen blazen die wegdrijven
en ik er achteraan gelukkig worden
sporadisch vallen er zebra’s uit de lucht
je ziet ze ook niet aankomen,
gecamoufleerd als ze zijn
en wie kijkt er in deze tijden nou nog ergens van op?
mijn vader
altijd die frons
op zijn voorhoofd
de groeven steeds dieper
nog maar sporadisch dat
speelse trekje om zijn mondhoek
de herinnering vaag aan
wat eens een jongeman was
zal het steeds verder verdwijnen
heb ik uiteindelijk een fotoalbum nodig
om hem nog door decennia heen op mijn
netvlies te krijgen
of zal hij onverwacht als ik niet meer op
zoek ben
weer voor mijn geestesoog verschijnen
in al zijn facetten
Recente reacties