wij kenden het spel van de draden
de zelfgemaakte gaten
wij wilden de wereld doorzien
wie de touwtjes stevig in handen hield
het ging om een kop en schotel
of het ragfijn ingewikkeld net
de lange ladder trok onze vingers uiteen
alsof wij omhoog konden lopen
de hemel opende het zwijgen
als je afgaat
op het geluid
van haar oorbellen
dan hoor je
het vrolijke spel
van de tamboerijn
daar staat ze, strak
in haar vel, haar jurk
luistert nauw:
dat is mijn lief
mijn venijn
mijn vrouw
Ik ben aan zet
6 gegooid, naar 37
terug naar 16 ‘puberteit’
oké
gaan we
jouw beurt
‘beurt’ overslaan
Slechts voelen, aaien
en weerstaan
De volgende worp
1, daar komt een zoen
We gaan het bijna
nee, toch niet
doen
Leuk spel,
soort levend ganzenbord
en dat je daar
ZO geil van wordt…
voor gronama
mensen zien roepen
hand vol pinda’s
dragen zij
paarse boek?
reputatie is het spel
wie staat daar nu op
kunstenaar gevloerd
niet te vreten
je ziet jezelf weer
staan, de handen
in de grote korte broek
stijf langs de lijn
hou het breed
zoek de ruimte op
dat was de opdracht
niet aan dovemansoren gericht
waar het spel is
daar ben jij niet
Nu dan die dagen weer gevouwen
uit wolken. Het is ook nooit
zo gek niet of het regent wel.
Genoeg wat mij betreft. Heb
het allemaal aan gezien.
De zon weer op
zien komen, af zien
druipen boven
kaartenhuizen
van beton.
Mag ik je
hartenvrouw, mag ik je boer,
mag ik je negen? Het spel
verdelen over jaren.
Op de tafel slaan.
Het gaat om geld meneer,
dit spel. Het gaat erom te doen
alsof het niets kan schelen.
Maar ik huil wel, alle dagen
van boven naar beneden.
Het is die ziekte van succes.
Ik sla het over. Als ik jarenlang
moet smeken, blijven smeken of ze alsjeblieft eens iets van mij,
dat ingevroren ego, willen publiceren, doe er dan een grafkist bij.
Leg het in met marmer, zink het af.
Maar zeg mij niet: ik heb je nooit
gelezen en ik weet niet wie je bent.
We kennen elkaar door en door,
het spel, de regels. Ik doe er niet
aan mee. Ik geef mij uit zoals
ik ben. Een met fondant gevulde pen ingewikkeld in papier, hand
geschept en ingebonden. Gesigneerd
en uitgedeeld aan honden.
kaarslicht speelde op het bord
op kristal dat blonk
de vlam verzonk in rode port
zijn ogen verdiepten die vonk
trouwe pionnen
bewaakten haar dame
de zijne kwamen
zagen en wonnen
zoet was haar wraak:
schaak
hij sprong naar voren
schaakte haar dame, voor op zijn paard
voerde haar mee in een duizelende vaart
aan haar toren ontkwam hij niet
noch doorzag hij haar gambiet
zijn spel was verloren
– wat fluisterde zij
toch zo zacht in zijn oren?
‘schaak-
mat
mijn
schat!’
Zullen we een doos
Met knikkers vullen?
Ze moeten zelf gewonnen zijn
Volgens de regels van het spel
Nee, bonken doen niet mee
Want anders is het vals
Alleen maar guppies dus
In een oneindig grote doos
Dan stappen we er achteraan
En laten ons knikkerend verzinken
Recente reacties