de met benzine overgoten kat
die woef zegt
de hond uit de vriezer
die miauwt tegen de cirkelzaag
schreeuwen er om
’s zomers in de hel
gaan zwartrokken dansen
god verliest het enkelspel
demonen grijpen kansen
en satan verkoopt z’n ziel
voor een slokje koel helder water
de poëet
of althans
iemand
die ervoor door
moest
was nu aan
de beurt
hij kwam op
een beetje
onwennig
en friemelde
met zijn linkerhand
wat aan het knoopje
van zijn jasje
met
in zijn rechter
een vodje
papier
voor de show zo
bleek later
zijn ogen priemden door
vette brillen-
glazen
de zaal in
en even
zag je hem denken…
zal ik?
hij hapte naar een grote
bel met lucht
(de zaal hield de adem in)
en liet
vol in de microfoon
een boer zo
hard
dat de barman ervan schrok
van achteren naar voren (en een glas dat viel)
kletterde applaus
dat
als een ware
tsunami
over hem heen
kwam en
zelfs naast mij
hoorde ik mijn moeder
fluisteren
(wat een kunstenaar)
alleen Jan-Joost was niet helemaal
in zijn
nopjes
dit was niet echt wat hij in
gedachten had
toen hij de dichter
of althans
iemand
die ervoor door
moest
onder de tafel door
zijn tekengeld in de hand
gedrukt had
de dichter
of althans
iemand
die ervoor door
moest
verliet emotieloos het podium
en nam een slokje
van zijn colaatje-
rum.
hij gaf een rondje
kon hij ook makkelijk
betalen
Ik schrijf de sokken van mijn voeten.
Daar begint het mee. Verder schrijf ik
mijn neus tussen mijn ogen weg, mijn haren
van mijn arm, mijn enkels onder mijn benen
vandaan, mijn longen naar een stuk bosgrond,
mijn buik trap ik onderuit. En ja, mijn ellebogen
tot lichtjaren achter mijn rug! Als ik dan vragen
beantwoord uit het publiek, een slokje water heb
genomen en iemand opstaat met de vraag naar ‘het doel’,
kijk ik vermoeid in mijn halflege glas en voel
ik uit de zaal zo’n lachwekkend gebrek aan geweld
een affront tegen mij vormen. Kots niets uit – grinnik…
Recente reacties