Resultaten voor het trefwoord sjaal

in een supermarkt met een toepasselijke sjaal – delphine lecompte

Het kind aan mijn hand is volstrekt heilig
En daarom draagt hij een dode Tasmaanse duivel rond zijn nek
Hij krijgt alles waar hij naar wijst: rijst, meloenen, forel
‘Waarom moet je zulke gezonde keuzes maken?!’ vraag ik vreselijk geërgerd
Misschien geef ik hem zelfs een oorvijg, of een kneep in zijn schouderbladvlees.

Maar het kind is niet van streek, hij vergeeft mij voor de 1031ste keer.
En nu wijst hij naar de chocolade om mij te paaien
Ik kan wel huilen met de pet van de uitvaartverzekering van mijn moeders endocrinoloog op
Op de pet dansen twee schapen vermomd als Friese zeepzieders een houterige wals
Hoe zou je zelf walsen als je schaap was, en vermomd bovendien!

De kassier vraagt aan mijn ontvoerde jongetje hoe hij heet
Hij zegt de waarheid
Buiten is het te heet om lang te verbroederen met de clochard
Die eergisteren mijn leven gered heeft
Toen ik dreigde gewurgd te worden door zijn equine lijmverslaafde collega.

In mijn huis weigert het jongetje in de zetel te zitten
Dus zit ik alleen
En alle chocolade is voor mij
Maar ik proef niets want hij staart naar mij
Het kind kijkt mij beschuldigend aan zoals kinderen, otters en asielteckels daarin getraind zijn.

‘Ga weg.’ Zeg ik mat
Ik heb zelfs geen mat
De vloer is vuil, ik heb nooit een zoon gehad.

radarloos – anouk smies

Ik ben niet uitgesproken
Er varen geen boten met slijptollen
langs de kieren van mijn brein
er is geen lijn

om u aan vast te houden, geen bouten
geslagen door de botten van mijn woord
wel splinters en veel touw

Wind waait er en wieken vol spuug
van opgespaard venijn, randen lijm
aan afgekloven nagels
Zo spaar ik zegels van mijn eigen vel
het boekje vol en u weet het wel

een nieuw idee door het kanaal
gekoeld de gehoorbuis in
Veel kabaal. Weinig wol, sjaal
of mouwen aan een arm

maar in de winter
kan het prima toch
Ik doop u in de vitaalste bron
en hou u met mijn best doen warm

november – laura mijnders

Ik stel me voor
hoe ze fietst
hoe ze naar haar hals reikt
om haar nat geworden wangen
te drogen met haar
sjaal
hoe ze besluit
om haar natte wangen
te laten voor wat ze zijn
en de kou
op te laten drogen in haar huid

laatste ronde – jan holtman

Kon ik je maar omarmen
zoals je jurk dat doet, in
het rood het liefst en ik
zou je als gegoten passen,

kon ik je maar omhelzen
zoals je sjaal dat doet in
de late avondbries als de
kroeg gaat sluiten en jij

mij omslaat op weg naar
huis, waar ik tenslotte nog
het sleutelgat wil zijn
om in je hand te kijken.