vòòr het vacuüm
heb ik mijn adem
gecontainerd
de sensatie gewaar
stil blakend licht
…
in deze anaerobe toestand
overleeft maar weinig
obligate muziek
diep in mij
als troostend houvast
sluit ik mijn ogen
op verstervende klanken
gearriveerd
ken ik de weg
in de nis
mijn container
ik open hem
het blauw
tijdens eerste zonnestralen
het blauw
’s middags ’s zomers
het blauw
donkere onweerslucht
het blauw
van Haar jurk
het blauw
Hemels, Goddelijk
geen van al
ook maar dichtbij
Chartres Bleu…
mysterie
blauwer dan blauw
Hemelser, Goddelijker
vanaf Lauden
tot de Completen
en ver daarna
alleen het blauw van jouw ogen
overstijgt de sensatie…
Recente reacties