de schreeuw en de gesmoorde stilte
weten van wijken
als mijn ogen vlakken raken
het is gespierde taal
in de schoot van de ochtend
bij matig traag ontwaken
door gewoonte gedreven
in onverholen duisternis gehuld
totdat daglicht went
toch weer die vraag;
hoelang blijft de maagd
in deze dag immanent – (nou?)
ik hou het voortaan bij proefslapen
want een droom spreekt
met te weinig woorden
Recente reacties