Resultaten voor de tag schouders

de ogen van je hart – pallas van huizen

In de kern houden ze van je, op je schouders kijken ze mee, je overleden vrienden, voorouders, geliefden, ze zien dat je niet feilloos bent, dat je soms fouten maakt, ze voelen het, ze weten het best, maar dat geeft niet, dat geeft echt niet, oordelen doen ze niet, nee, ... »»»

op je schouders – pallas van huizen

We wonen op aarde, in een stadje dichtbij zee we hoeven niet te praten zijn dieper dan water dat kan je voelen dat weet je en ondertussen kijken de engelen mee

gang van zaken – berry tunderman

Haar borsten te lang niet gestreeld. Haar schoot behoorlijk roestig. En elke avond haar gordijnen Te vroeg dicht. Hoeveel boten heb ik gemist. Te lang geen wind in mijn gezicht. Struinend door de dagen. Blind voor licht. Haar tuin ooit met zorg omringd. Onkruid regeert met vrije hand. Ze haalt ... »»»

september – b. vogels

het park leunt achterover de vijver lijkt me dichter aan te kijken onze rimpels zichtbaar in het duister van de spiegel groeien schouders naar elkaar een blad drijft voor mijn mond het wordt stil in zoveel diepte

de hand – merlijn huntjens

een hand buigen, breken willen desnoods maar hij haakt; onmogelijk is het verroeren, of het vervoeren. het zwaaien naar de mensen aan de overkant, het brieven schrijven voor ze, overzees. of tekenen in het zand aan de rand van je eiland. de andere van de twee, bewegelijk is te druk ... »»»

zonder etiket – b. vogels

Die blouse is voorlopig niet in voorraad jongedame. Niet balen, geen gezucht, uw schuine blik kan snel opklaren. Steek uw hals maar uit. Maak de schouders bloot, uw lippen rood. Hijs u uit het hemd. Wij halen u hier uit. We kunnen het straks beamen, opgelucht, de laatste dode is ... »»»

jas van rouw – pallas van huizen

Ik draag je op mijn schouders over mijn hoofd in mijn huis achter mijn ribben ik draag je met veel tranen veel eenzaamheid veel afstand veel pijn ik draag je ik draag je ik draag je laat je niet los ik draag je ik draag je zolang ik kan draag ... »»»

de afstand is zichtbaar – pallas van huizen

Weggestopt in een glas, de zilte tranen, de onschuld van een man, als zwarte ogen achter rode gordijnen, zware schouders, een tel van onbalans, was zijn vrouw maar hier, verloor hij zichzelf zonder inzicht, zienderogen wegkwijnend in teren taal, druipt haar liefde langs de hoorn, de donkere eenvoud van verlangen, ... »»»

gedicht dat ik schreef in 1993 – maaike klaster

Op mijn 17e Vlieg weg met vleugels aan je schouders en vlieg niet te dicht bij de zon. Hij laat de was smelten en de vleugels vallen; daarna jou. Of toch maar te dicht bij de zon?

homerus – robert kruzdlo

Doe niet jezelf te kort of wil je niet verlost worden van de paden die je boos en toornig maken? Wandel vrij in de natuur, onbeperkt en zonder doel. Wat rest is diepe rouw die rust op je brede schouders in schoon stralend licht en, … vraag de stilte wat ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...