Resultaten voor het trefwoord schoon

de weddenschap – pallas van huizen

Betreft: Winstverbod en 50% belasting op alles wat men ontvangt en uitgeeft, voor iedereen.­

Geachte lezer,

Naar aanleiding van het feit dat men in Nederland 5 tot 6 procent rente over de hypotheek op de woning betaalt en dat de hypotheekrente bij de belasting aftrekbaar is, schrijf ik u. ­

Het is alsof god en de duivel elkaar de hand hebben geschud en ergens op aarde ooit een muntje hebben neergelegd en met elkaar de weddenschap hebben afgesloten dat de mens wel of niet verantwoordelijk met het geld om kan gaan.­ De duivel zei dat we het niet kunnen en god zei natuurlijk dat we het wel kunnen.­

Het huidige economische systeem zit scheef in elkaar, we weten niet eens hoeveel geld er daadwerkelijk op de wereld aanwezig is en er blijft veel geld bij de banken steken waar eigenlijk de gemeenschap recht op heeft.­ Rente vragen mag, louter en alleen om de kosten te dekken. ­

Doordat banken winst maken op de rente en dat geld niet terugkomt bij de gemeenschap ontstaat er een financieel gat die de dingen duurder maken en de lasten zwaarder.­ Zo kost een woning in Nederland door de winstmakende rente van de banken vaak meer dan dat de woning daadwerkelijk waard is, waardoor scheefwaarderen ontstaat en mensen als slaven moeten werken om het hoofd boven water te houden.­

Om deze vorm van moderne slavernij door de banken tegen te gaan stel ik voor dat er een winstverbod komt en dat iedereen 50 procent belasting gaat betalen over alles wat men uitgeeft en ontvangt, zodat het geld wat aan de gemeenschap toebehoort daadwerkelijk terugkomt bij de gemeenschap, mensen gezond en opgeleid zijn, mensen in een schoon en veilig milieu leven en mensen gewoon genoeg inkomen hebben om te kunnen leven en niet te hoeven overleven, en dat het geld van de gemeenschap weggehaald wordt bij de banken die dat geld nu hebben door de veel te hoge rente die zij rekenen, die veel meer is dan de daadwerkelijke kosten van het uitlenen van het geld alleen.­

In afwachting van uw antwoord hoop ik u hierbij voldoende geïnformeerd te hebben.

schoon schip – iniduo

toch zo veel van plan, belast zijn
in duigen gebogen tot volle buiken
rulle overvloed perst zeurende pijn
uit voegen en barsten in kruiken

de machine stokt met hees horten
snakkend naar olie, glad als spek
doch schuimende golven storten
klarend water over glimmend dek

laat nu geen man overboord slaan
geen kans gemist
laat de boeg door hoge golven gaan

de schipper heeft geen tijd verkwist
door niet stil te staan
heeft hij zich van lege zee vergewist

compost – mark boninsegna

Je veegt je straatje schoon
van poëzie
Blad voor blad veeg je
bij elkaar het zuurstof dat
woorden doet ademen

Je raapt ze op
sluit ze op van
licht verstoten
Laat ze rotten in een bak
om ze volgend jaar uit
te strooien om
nieuw blad te creëren
En poëzie te laten floreren

schoon schip – mark kalsbeek

Het kolkt in mij,
verwoestende liefde klotst
en maakt mijn lijf zeeziek.

Misselijk hang ik over de reling
kijkend naar een klein meisje
dat verdwaalde in haar dromen,
zich verslikte in een te grote vis
– waarom vertelde niemand haar
dat er nog graten in zaten –
en schepen achter haar verbrandde.

Wrakken bleven, diep verzonken,
spookpiraten morrelden aan het gouden slot.
Zij hield haar juwelen vastberaden boven water
wachtend op de dag
dat ze genoeg waard waren
om haar eigen oceaan te kopen.

druppel van verbondenheid – frank vingerhoets

Helder hangt een druppel
aan een tak, een parel zonder
oester, een parel zonder schelp

Schijnbaar leeg en schoon lijkt het;
vanachter de de schijn bedriegt het gezicht

Een beperkt vermogen om de wereld
te zien in een druppel, een
stukje vocht

De tak beweegt en levert de druppel
over aan de zwaartekracht

recht, als langs een liniaal getroken,
verdwijnt het kleine water
in de grond

Een tijdelijke bestemming met een
chaotisch doel, met een
onbekende samenhang

dichterbij de kust – debby visser-neale

mijn hoofd is helderder vandaag en
anders dan daarvoor ik ga naar
het strand om te voelen dat ik leef

inademen mijn lucht diep en schoon
laat ik door mijn longen
jagen in en uit mijn ribbenkast tot
de aanhechtingen vervagen

dichterbij de kust loop ik golven
spoelen voeten schoon trekken
terug en zuigen aan mijn
tenen wind gaat door
me heen en speelt me voor
mijn benen maakt
een warboel van mijn
haren en kust mijn natte
voeten

hollandse regen 13 – jos van daanen

Tijd troost. Ze strijkt als een lauwe ademtocht
door de sterkste biezen langs het water.

Van de rivieren zijn de dijken ingeklonken, wit
uitgeslagen, als de vlekken tegen de gevels,
van het zout dat van uitgezwete woorden is

‘cogito sine qua non’, aldus het stoklopertje aan
de rand van een plasje hemelwater, bedekt
met schubben, ‘al dat glanst moet wel schoon zijn.’

Het voert de polonaise aan, voor de soort
uit de buik van de stad, vol dromen en verlangens
over het bestaan buiten het brakke vruchtwater
dat vol meconium door de riolen stinkt.

Op zoek naar leegte op zinvolle grond.

Maar vol is alleen het licht van de zon en leeg
ogen de barsten in het zicht van de Uitgedroogde,
de priester en de burgemeester, de notaris

en het troosteloze klootjesvolk dat het rulle zand
onder de boze voeten vertrapt tot bloedeloze hoop
op regen, niets dan.

een heidens karwei – hanny van alphen

zes dagen om te scheppen
na de Apocalyps
de ervaring van lang geleden
borrelt op in zijn brein
wanneer hij na zes dagen
en triljoenen vragen zijn werk bekijkt
is alles zoals het moet zijn

weer, heeft hij het hemelruim vormgegeven
en deze keer, weet de Heer
mijn handen zijn schoon gebleven

angel’s share – onbezield

ik ontsnap
nog voor compostering
uit het gesneuvelde blad
en voel mij opgenomen
korrels zand kriebelen
schuren mij schoon

ontdaan van alle opsmuk
klaar voor de eeuwigheid
tilt de wind mijn bladergeest op
het Engelendeel voor de hemel
residu voor de aarde
zo ben ik in alles en overal

ooit verwaaid
en meegetroond
verguisd en gebruikt
zweef ik nu
dankzij u!