Resultaten voor de tag schaduwen

arzebia – iniduo
in het deinen van de ochtendziel in wiegende schaduwen in slome jazz van dik bloed wil ik tralies van twijfel ontlopen, giftige kreeften, vale sluiers van onmoed een eiland zonder randen lijkt me wel wat schemerend in eindeloos blauw zoals alleen een hemel of zee diep kan zijn zoals stoffige ... »»»

wenken voor gebruik – iniduo
met botte bijlen noest & bezig zijn bomen gerooid en schaduwen geslecht die niet langer velden omzomen om voor vlakheid te waken uit de ondergrond van de kantelbedding vloeit een gedicht op commando woest & snedig zodat rivieren omhoog stromen en als oprisping uit monden braken tart uzelf blijf schudden ... »»»

vaarwel – kamiel choi
wat denk je ervan morgen in de maan te wonen, waar fiere schaduwen uit je flanken slaan je het licht kust met je handen en je stem oneindig zingt langs hoge kraterwanden je ligt, je ademt de verwatering van alle grijsgeschilderde dingen die drijven op de stille wateren van jouw ... »»»

laatbloei – jos van daanen
Ze werpen te snel hun muren op, de voeders, de slaanders, meesters in het bedwingen van de vrijheid om niet bang te zijn, niet klein, noch burgerlijk netjes, ontalig, door god verlaten, te zijn, te stil te leven, geen leven in coulissen of silhouetten van schaduwen van ons. Laat komt ... »»»

uitzicht II – frido welker
rijen auto’s de verbeelding van dagenlang willen, gordijnen voor kamers dichtgetrokken, niet dat er geslapen kan worden maar er moet wel terugbetaald worden straks, een prachtig veld met prachtig groen gras en lauwe bomen met zachte schaduwen om je handen in te laten liggen daar kan het maar is het ... »»»

de sprong – fred tak
de tragiek was dat hij zo van hoogte hield van dak tot goten torens bergen luchten ijl zijn leven lang al wilde hij niets horen van wat beneden lag te zwijgen schaduwen van brede vleugels zwaar en moeizaam slepend over zware grond voorbij de rand van deze wereld het daverend ... »»»

familiefoto – ploos
In tweeënzestig op de foto stonden de gezichtjes mager altijd scheef verlegen haast de schaduwen naast de neuzen wezen allemaal dezelfde kant op schuw waren we voor vogeltjes en fotografen en voor licht daarom oh zo ongemakkelijk dicht bij elkaar er was dus een maar zo zonneklaar en onbelicht   ... »»»

Recente bijdragen

Recente reacties

  • Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
  • Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
  • Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
  • Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...

Vrienden van Krakatau

Cookies?
Cookies = OK
Deze website maakt gebruik van cookies.
Cookies zijn op uw computer opgeslagen codes die deze site gebruikt om enkele instellingen te onthouden. Daarnaast worden statistieken over het gebruik van de site bijgehouden via Wordpress en Google. Deze gegevens worden niet met derden gedeeld. Eventuele Google-advertenties op deze site kennen een eigen beleid.