De wasmachien danst,
zich onbewust van
de blik van de mand
die met nieuwe was wacht
Het geblokt zwart-wit
van de vloer, van de bank
waar de kat (wit-zwart)
zijn schaakmat lag
Een paraplu verliest
zijn evenwicht
Het gordijn zuigt aan
in het raamkozijn
Ik ben er ook,
ik ben stil
Een man draait zich om in bed
kaarslicht speelde op het bord
op kristal dat blonk
de vlam verzonk in rode port
zijn ogen verdiepten die vonk
trouwe pionnen
bewaakten haar dame
de zijne kwamen
zagen en wonnen
zoet was haar wraak:
schaak
hij sprong naar voren
schaakte haar dame, voor op zijn paard
voerde haar mee in een duizelende vaart
aan haar toren ontkwam hij niet
noch doorzag hij haar gambiet
zijn spel was verloren
– wat fluisterde zij
toch zo zacht in zijn oren?
‘schaak-
mat
mijn
schat!’
Recente reacties