Resultaten voor het trefwoord samen

pauze 1965 – jacob van schaijk

bij het havenhoofd dreven woorden
als spiegelbeeld van lome meeuwen
voor mij en de vissen
maar pakken kon ik ze niet

met vier was ik blij geweest
genoeg voor een mooie zomerdag
of een ander leven
ik bleef een vis op het droge

je wees mij een tanker aan en zei
kijk, die komt van waar
albatrossen zweven in de zon
samen gezien in de bioscoop

wat moet ik met albatrossen
en zweven in de zon
als ik met jou zinken wil
naar de diepte van de oceaan

ik knikte en zei: over een kwartier
moeten we binnen zijn
sloeg mijn vleugels uit en zocht
gezelschap bij de meeuwen

voorstelling van een portret – jessica bakker

Deze voorstelling is een portret van een snoeshaan
Een man die ik herken
maar toch, weer vergeten
Klein
van zijn stuk zit hij verstopt
achter zijn snaren
Hij beroert ze zacht en mij
laat hij achter met open jas en ongekamd

Het was vroeger, hij zong
te vroeg
leed zijn leven
en dronk zijn ruggengraat waterpas

In een krant stond zijn dood geschreven
Hij viel eindelijk samen
Met een schaduw in zijn schoen verzon hij mij
met een zoon en man en het rode fietsje in de gang

symboliek – manja croiset

samen op reis
de tocht valt zwaarder dan
verwacht
ga slapen mijn kind
zegt vader tijd
morgen moeten we verder
nergens een rustplaats te bekennen
de reis hervatten geen
sprake
we zijn nooit gestopt
de goden zijn vermoeid

relatie met god – pallas van huizen

de liefde is mij trouw, de waarheid is mij trouw
de weg rechtstreeks verbonden
we kregen ruzie en een kus van god
zwegen, werkten samen,
leerden elkaar te dromen
leerden elkaar te geloven
iedereen voelt, weet, ademt
daarboven, het gemeenschappelijk lot
we zijn hier
en we komen samen.

de nood, de deugd en alles daar tussenin – pallas van huizen

: || ” Is houden van wel leuk? ”

Gek is eerlijk. Muziek is een gevoel.
De liefde doet dit, de liefde doet dat
maar het woord rechtvaardigheid
kwam er niet in voor
Toch voelen wij aan dat het perfect is
Het enige dat echt telt
De eerlijke gekte, leuke verliefdheid
de wereld hoeft het niet te weten
de genegenheid, het houden van
het respect dat je voelt
als samen in een warm bad
een zoen in gedachte
in een oase van rust
Als de lede tranen
die even spreken
aanvaarden we de stilte
de eenvoudige stilte
en laten elkaar
weer even gaan.

opdoemen – martin b

haar adem mist

morgen trekt
de buitengesloten vogel
zijn strot open

maakt de maan
weer voor niks plaats

en sta ik dom te shaken
samen met wat
ineengedoken wolken

in mijn handen

feestje? – hanny van alphen

getverderrie, uitgenodigd
ja wat moet je dan
blauw gorgelen
in de kou
bij de asbakken
die altijd buiten staan
of
in een dekmantel kruipen

ik weet het al
ik ken het al
ik proef het al
gezellig samen zuipen
een sfeer waarin het gelag
van valse mondhoeken
zal druipen, gezelschapsspelletjes
en ruggespraak
koekhappen en klepzeiken

* – erik-jan hummel

alleen je binnen te laten is
een dag werk, want ik denk
de hele avond de hele dag

telkens komt het op mij aan
alsof jij niet bent, en dat
ben je ook nog niet, en toch

dat je helemaal niets doet
als ik je beroof, dat niemand
me tegenhoudt als ik links

loop of schreeuw op straat
het is teveel, ik mag teveel
en niemand zegt waarom

of waar of hoe of waardoor of

uitgedacht, afgemat, nog voor
het fornuis me roept en het
gehakt het koud heeft en het

bed mijn opgevouwen vormen
mist, de klok die me dwingt
althans iets te kiezen

alsof het hele huis me klaar
wil stomen je binnen te laten
om me zo te lozen, en me zo

te dwingen mens te zijn, en
alleen je binnen te laten is
al een verzoek of ik binnen

mag treden en dat we als je
blieft even samen mens zijn
want alleen is het me te veel