Toen ik vanmorgen wakker werd
Zag ik magische bonen met januskoppen
Terwijl ze rolden van goed naar kwaad
Jongleerde ik wat levens op mijn handen
Mijn voeten regen de bonen aaneen
Van kwaad naar goed maar meestal
Omgekeerd. Als ik een steek liet vallen
Deed ik dito met een leven. ’s Middags
At ik chili met pompoentaart, waste
Mijn handen in kinderchampagne en
Gaf de ketting aan de drinkers van
Morgen moet je dromen, slaap zacht.
het was overgebleven van een begrafenis
zo zei ze, onbevangen en oprecht
“zonde om weg te gooien, toch?”
’s ochtends naast de kist
’s middags naast de thee.
wie was die dode, vraag je je af
wiens cake eet je,
in wiens medeleven bijt je?
gele gulheid op wit met grijs
restant teraardebestelling
van besnotterde vingers, en
geur van gedachtenis.
tja, hoe smaakt een uitvaart
van net geleden en berouwd?
ik zag haar kijken
mijn thee werd koud
onmogelijk te slikken
proefde grafgebak
doodsbenauwd.
het blauw
tijdens eerste zonnestralen
het blauw
’s middags ’s zomers
het blauw
donkere onweerslucht
het blauw
van Haar jurk
het blauw
Hemels, Goddelijk
geen van al
ook maar dichtbij
Chartres Bleu…
mysterie
blauwer dan blauw
Hemelser, Goddelijker
vanaf Lauden
tot de Completen
en ver daarna
alleen het blauw van jouw ogen
overstijgt de sensatie…
Recente reacties