Je veegt je straatje schoon
van poëzie
Blad voor blad veeg je
bij elkaar het zuurstof dat
woorden doet ademen
Je raapt ze op
sluit ze op van
licht verstoten
Laat ze rotten in een bak
om ze volgend jaar uit
te strooien om
nieuw blad te creëren
En poëzie te laten floreren
alles wat ik ken zijn de duinen
de witte duinen doen mijn botten rotten
duinzand onder mijn zolen
de witte duinen en het spelende kind
de witte duinen tegen de tijd
de witte duinen scheiden de zeelijn
voorbij loopt Maria een vloedlijn
van 2000 jaar lang
en ik weet dat de duinen mijn botten zullen laten rotten
zandvoorts duinen zien de zee
waar zij loopt het dode kind
in haar
zandvoorts duinen vormen een arm
uitgedroogd en verspreid land
ze snijdt haar polsen
bloed aan haar handen
er moet een stem door wolken scheuren
regen moet opvallen
hoe?
rood gekleurd
is het niet goed
blauw
is water liberaal
er moet
een bliksem
inslaan
in het hart
er moet
toch iets gebeuren
nu
de tijd
te rotten ligt
en bruin
de kleur gedoogt
of is het andersom?
Recente reacties