jij kunt dansen als een zwaan
die sterft in een meer, met blote
handen water uit de rotsen slaan
en naar de hemel klimmen langs
het scherpste prikkeldraad
op je weg liggen rode druppels
die vielen uit je ogen toen je
me aankeek zonder het te weten
je handen groeven in mijn lijf
ik schreeuwde van geboorte
als ik met houtskool een
opzet maak voor je portret
hoor ik het dichtslaan van een deur
ik weet niet of je gaat of komt
niet of je werkelijk bestaat
een baai vol bootjes, zeewit
-te snorren ploegen voort
waaiers zeewater, pauwenveren
kleuren glijden langs de rotsen
dobbert een blank blote kont
achter een zwemmershoofd
niemand speelt hier een hoofdrol
het is een al spel
in mijn hoofd wordt
in een flits alles bepaald
verhalen zonder een ik
dat zal hij bedoelen
veel lawaai en geronk
van heel veel woorden
ongeletterd blijf ik
taal gerangschikt dom
niemand weet waarom.
soms heb ik het geluk even niet
een droge dag in de Sahara
weet hebben van oasen
doch enkel visioenen van haar fata morgana
dan wordt zand minder dan een obstakel
korrels ogen groter dan rotsen
zelfs luizen schieten zichzelf te hulp
hoop huist ergens op de grens van een mui
zoals eenzaamheid zichzelf bekruipt
verstikkend
als onder doorweekte dekens
resten gekerfde initialen nog van voor oud zeer
Allegro 130
“Am Krummbach”
je water stroomt voor eeuwig
over rotsen
nu ijzig koud
deels bevroren
toch nog lieflijk
sneeuwtoefjes garneren
je voorde en oevers
elke bocht volg ik
zoals immer
nieuwe zichten en geuren
boven je ijsdampige water
zweeft de vrieslucht
tastbaar levend
nog steeds betover je
in de komende zomer
drink ik je water van gisteren
ik trek het niet meer
die wijde wereld
in godsnaam
laat haar krimpen
tot wat zij was
een platte schijf, net groot genoeg
voor hier en daar een stam
bossen bomen en struikgewas
wat rotsen en rivieren
een simpele grot om in te wonen
een krijtend kind
en een god die verwondert
Liefde maakt de kleine dingen groot.
Ze moet nogal wat voorstellen
om nooit af te geraken
maar dat onvoltooide zullen we nooit begrijpen.
Liefde overstijgt vriendschap want
je lief kan je vriend niet zijn.
Onstuimige liefde kan onberekenbaar zijn
en gaat dan vreemde kanten uit.
Liefde wordt op een troon geplaatst maar is ook nederig
want ze kent geen positie of status.
Liefde kent geen uur en is onmeetbaar.
Op zich is ze zuiver en borrelend als spuitwater.
De band van liefde dwingt respect af.
Ze doet meer kunnen.
Liefde maakt bewogen, fijnbesnaard
en dat ziet men in romantiek en lieve liedjes.
Liefde is een pletwals voor wie er door overweldigd wordt;
ze maakt de arme rijk en zet de rijke voor schut.
Hechte liefde biedt stabiliteit, een uitzicht op de toekomst
en verhindert dat een mens verdroogt.
Recente reacties