Resultaten voor het trefwoord regels

vergeef mij, hoge niet bestaande entiteit – harry m.p. van de vijfeijke

Vergeef mij, hoge niet bestaande entiteit dat ik
een leven aan het winnen van de waan
van niet bestaande liefde wijd.

Een dag wordt getekend door de regels
en de afgeleide tekst zonder het vermoeden
van het ene allerlaatst gedicht
zal ik loos en ongekend onder een bemoste steen
ongeletterd als de rest eens worden bijgezet?

Wat drijft mij, hoog en niet bestaand gegeven, zeg het mij?
Is het de ooit te gulle moeder die mij erkende, zag,
en zacht in de verwende watten deed?

Is het de vader de mijn kleine botten staalde
en mij een windrichting indreef?

Is het de standaard van het eerste aangrijpen van een sterk verhaal
of de hang naar het sluimerend Platoonse areaal?
Wie sprak daar toch van aangepraat?

Ach, wellicht wil ik mij alleen maar laten horen,
in een nageboortig krijsen, nog altijd komend op verhaal.

Terwijl ik naar boven kijk en naar beneden hijg
waar gij almaar niet bestaand bent
en allerminst als entiteit verblijft.

Kruipend kras ik mijn dagelijkse regels in het slijk.

user calendarclock-o

robotwoorden – iniduo

sodeju,
neem het niet al te letterlijk
of lees het in de ruimte tussen de regels
het is de kunst om aan armetierige leegte
een taalvolle betekenis te geven
gesproken, geschreven, in elk geval doorleefd
een troostrijke gedachte
die mij wakker heeft gemaakt uit een sukkelcoma
in elk geval nog op tijd, toch?
want ik leunde teveel op automatismen
ik schrok toch even

user calendarclock-o

“” – pallas van huizen

houden van is een principe
dat maak je niet na
vrij van opvoeding
wars van regels
het weer liegt niet
de buitenwereld is wakker
mijn binnenwereld slaapt
wij extremelingen
zijn in deze stad, dit land
naakt
naakt als de regen
een gedachte die vrijuit praat
de avond is nog jong,
de nacht is lang
het is seksen tegen de tijd
vechten om de laatste kruimel
en werken, werken, werken
o god, keihard werken
opdat de vrede blijft
fantasie faalt nooit
– thuis is het rustig.

user calendarclock-o

ongeschreven regels – pallas van huizen

Je staat in de kleine verte, bijna niets dat is, dat werkelijk blijft,
de zon ontvreemd, gezichten zijn anders, bekend is onbekend,
je knikt nog maar een keer, mijn ziel vertroebelt met het weer,
ogen in een eenzaam hart, de verbogen lucht en armoede.
Veel, veel armoede.

Je mist me, ik jou ook.

Tot snel, tot de volgende keer.

user calendarclock-o

voor mijn popje – peter de groot

als schrijver
dichter desnoods

doe je maar wat
maakt niet uit

waarschijnlijk precies
volgens de regels

als lezer heb je
altijd gelijk

zeker zonder
empathisch vermogen

user calendarclock-o

ritme, rijm en alliteratie – otto foelkel

Het rijm in een gedicht kun je vervangen door heel specifieke klankvolgordes- en verbanden. Ook deze techniek houdt het risico in, dat de dichter gaat forceren.

Het gedicht “De vreemdeling” van Marsman begint met een aantal regels die niet rijmen. Pas de zesde regel rijmt op de beginregel en dat nota bene met hetzelfde woord. Ik heb het talloze malen gelezen voor het mij opviel. Toen pas begreep ik, dat de woord- en klankverbanden de rijm in de andere regels overbodig maken. Aan de analyse van dit fenomeen heb ik veel tijd besteed en ik
ben er nog steeds niet helemaal uit, hoe hij dat voor elkaar kreeg. (Overigens heeft het mij ook jaren gekost voor ik de inhoud van het gedicht begreep.

Het gedicht “Het brandend wrak” van Gossaert is een supervoorbeeld van wat je met rijm en alliterati kunt bereiken. In de eerste strofes wordt heel weinig informatie gegeven. Die kun je eigenlijk in twee regels samenvatten. Het gedicht steunt volledig op alliterati en rijm en is voor mij hèt voorbeeld van wat je met die technieken bereiken kunt.

Eenieder raad ik aan enkele jaren uitsluitend gedichten op rijm te schrijven, aangevuld met alliteratie en deze technieken pas heel voorzichtig te verlaten wanneer het taal- en klankgevoel zodanig ontwikkeld is, dat je je op dat wel heel gladde ijs kunt begeven. Een sober rijm, dat enkele regels verbindt heeft voor mij nog altijd de voorkeur boven het geheel ontbreken van rijm.

In mijn ogen lukt het vandaag de dag vrijwel niemand een ècht goed gedicht te schrijven, dat niet rijmt. Er wordt overal geëxperimenteerd, maar de resultaten zijn voor mij onbevredigend. Volg niet domweg de mode, maar probeer uit te vinden, welke gedichten je het meest aanspreken en waarom. Ik weet, dat slechts weinigen het daarmee eens zullen zijn, maar ik verwacht, dat in de (nabije) toekomsten rijm en alliteratie weer volop deel gaan uitmaken van gedichten.

Als schoenen beginnen te knellen is dat nog geen reden om dan maar op kousenvoeten te gaan lopen.

user calendarclock-o

met ingehouden adem – jos van daanen

In dit gedicht ga ik geluidloos verdwijnen,
allereerst zak ik tot mijn kin weg tussen de regels
om dan kopje onder te gaan in het diepere wit.

Als ik eenmaal onder ben, kijk ik weer omhoog
om te zien hoe het balletje van jouw pen
blauwe golfjes trekt over mijn verbaasde blik.

Ik lees in spiegelschrift mee en begrijp je niet,
volg je hand tot aan het puntje van je zin
en drijf al klauwend weg naar open ruimte.

user calendarclock-o

de boekenlegger – cees van raak

Reeds anderhalve week ligt hij vergeten
en bloot op het tafeltje dat constant
buitendienst draait. Voeg daarbij dat
de herfst weer eens de killer uithangt.
Tijd voor zijn redding en een dichtdik boek
doet immer goed. Ietwat beslakt glijdt hij
tussen opwindende gedichten in een zalige droom.
De volgende morgen geniet de boekenlegger
vol verbaal van zijn nieuwe leven en laat niet na
de meest wonderlijke regels op te hoesten.

user calendarclock-o

hollanders, hollanders, hollanders – maaike klaster

(Ja, jullie ook, Nieuwe Medelanders, immigranten,
allochtonen, gastarbeiders en tijdelijke bezoekers.
Ik heb jullie wel gehoord, hoor!)

Alle strontdrollen op een stokje, wat een kutweer weer.
Maar dat is natuurlijk niet wat ik wilde zeggen.
Schelden op het weer is gezond. Daarmee vertel je aan
jezelf, de wereld en wie het nog meer wel of niet wil horen
wat je op je hart hebt. Zo raak je tegelijkertijd dat wat jou
dwars zit sneller kwijt. De regen vindt dat niet erg. De regen
verantwoordelijk houden voor alles wat in jouw leven niet deugt,
is daarentegen tegen de regels. Niet zo zeuren dus! Het is de zon
die altijd schijnt en de regen die komt en gaat. Heel simpel gesteld:
zonder regen geen leven. Denk daar maar eens over na, ja.

p.s.
Ooit van een regenpak gehoord? De Hema verkoopt behoorlijk
goede voor een voordelig prijsje. Verwende, Neêrlandse
zeiksnorren van me (kijk eens om je heen)!

user calendarclock-o