Resultaten voor het trefwoord reden

richtlijnen omtrent het wapen – pallas van huizen

Een vrouw heeft net zoals een man het recht op veiligheid.­ Het dragen van een dodelijk wapen is dus ten alle tijden verboden.­

Mannen en vrouwen met voldoende spierkracht om zichzelf te verdedigen mogen ten alle tijden geen wapen dragen, een wilsbekwame man of vrouw met onvoldoende spierkracht om zichzelf te verdedigen daarentegen juist weer wel, om zichzelf te beschermen, mits het wapen niet dodelijk is.­

Dus geen mes, geen pistool en dat soort wapens,

Niet-dodelijke wapens zijn
onder andere
peperspray en een shocker
eventueel een gummiknuppeltje

Een medische keuring bepaalt of een man of een vrouw voldoende of onvoldoende spierkracht heeft.­ Die medische keuring is dus gratis.­

De reden waarom mensen met onvoldoende spierkracht om zichzelf te verdedigen een niet-dodelijk wapen mogen dragen is omdat mensen met onvoldoende spierkracht om zichzelf te verdedigen een veel grotere kans hebben om beroofd, aangerand of verkracht te kunnen worden dan mensen met voldoende spierkracht om zichzelf te verdedigen.­

user calendarclock-o

vals zoet – iniduo

(een plakboek voor later)

ik heb, denk ik, mijn binnenzee
uit de lucht gegrepen
dat moet de reden zijn dat ik niet meer weet
hoe het voelde zonder de kramp
van wat eigenlijk?
het geheugen is een raar ding
terwijl ik erop ben aangewezen vanaf nu
wat ik verder nog wilde zeggen
is me ontschoten
zo belangrijk is dat dan
– – –
nu ik de slaap heb te pakken
blijken dromen zelfbedrog
nu ik wakker ben
is mijn slaap ook niet meer wat die was

user calendarclock-o

voortschrijdend inzicht – iniduo

om een of andere reden die zo
op het oog nogal onbenullig lijkt
tel ik de tegels van de stoep voordat
de grond onder mijn voeten bezwijkt

ik wijk van diepgezonken wegen
mijd ingesleten, rechte paden
stap door het oog van de naald
wuif takken weg, blijf doorwaden

met spinrag in het bezwete gelaat
met licht tussen gebladerte als respijt
zolang de ochtend van de dag volgt
op de avond van autonome tijd

user calendarclock-o

ruimte voor tranen – pallas van huizen

Dat ze het niet aan zou kunnen,
voor de kat zou gaan denken.
Niet-wetende of het nacht of ochtend is.
Dat is de reden, daarom werd de schrijver boos.

In haar belang, groot of klein:

Als hij iets verkeerd gedaan heeft
dan was het uit liefde.

Op aarde smeekt de regen,
de zon spreekt in zeven delen.

Zoiets zou niemand doen, behalve als je wist
of erger nog als je wil.

In taal zal zij altijd blijven leven,
dat zal hij altijd blijven zeggen.

De wereld verandert, gevoel idem dito.

Alleen de herinnering blijft.

user calendarclock-o

wol – maaike klaster

Jij geeft antwoord op vragen die ik nooit heb gesteld
en beantwoordt mijn vragen niet. Kom eens uit die
wol tevoorschijn! Jouw kluwen zijn de mijne niet en
dat wil ik graag zo houden. Jij en ik weten beter dan
dit. Waarom vertel jij mij de waarheid niet, moet ik
steeds degene zijn die aan het langste eind trekt?
Dat kost veel meer energie dan jij blijkbaar verkiest
te zien. Misschien lijk ik aan de buitenkant van een
ander materiaal gemaakt dan jij, taaier zelfs. Het zal
wel. Dat is nog geen reden om mij de waarheid, dus
jouw liefde te ontzeggen. De waarheid doet nooit pijn;
het gebrek aan de liefdevolle aandacht die ik zelf mijn
leven lang aan anderen uitdeel wel. Maar dat wist je al.

user calendarclock-o

crisis – gerardus

het is weer zover

zo ver van huis

en niet eens alleen

fantastische familie

geen enkele reden

dit niet gezellig te vinden

user calendarclock-o

bij de dood van een klaploper – hanny van alphen

wil ik het bronzen zelfbeeld
of de gouden tand

dat is de vraag

een pottenkijker in mijn keuken
of een mee-eter

ik gis niet
waarom die uitvreter nalaat
een reden te geven

anders dan zijn lijfspreuk

– rood staan is beter dan wit liggen
dus leen ik bij het leven –

en weet
er hangt een prijskaartje aan zijn geschenk
bij de dood, hij zou ’t besterven

wanneer hij zou zien
dat zijn waanzinnig bestaan werd afbetaald
door de erven

user calendarclock-o

verlost – hans van willigenburg

voor Diana H.

De laatste keer dat ik het voor me zag – een reden, een doel – kan ik niet
meer terughalen.
Ik moet toen nog plannen hebben gehad en opdrachten die uit die
plannen voortvloeiden.
Er zullen destijds nog emoties in het spel zijn geweest bij slagen en falen.
Ik vermoed dat ik meerdere malen een slag sloeg en bepaalde
bloedlichaampjes dansten.
Er waren vast en zeker mallen van dramatiek waarin ik verdween of tegen vocht.
Er was zonder enige twijfel een gelijk of een droom die niemand zag en ik meende
te zien.
Ik kan ook mijn stappen niet meer terughalen, maar ik durf te wedden: ze
gingen gezwind.
En de woorden die ik sprak leken vast op gympen die bezig waren een pad te pletten.
Echt weten doe ik het niet meer, maar ik weet toch dat als ik tegen een muurtje leunde
ik dat toen als de opmaat zag naar een nieuw hoofdstuk naar enigerlei apotheose.

Dat ik dit allemaal meen te weten, is maar aan één ding te wijten: wat toen was is weg.

Als ik nu tegen een muurtje leun, kijk ik naar mijn schoenen en zijn alleen al de veters in
staat om me mezelf in veters te laten verliezen en mij zodoende af te leiden
van de hoofdzaak dat ik al jaren elke hoofdzaak feilloos ontleed en ontken.

user calendarclock-o

een bedachtzaam mens ontsnapt nog minder aan zichzelf – hans van willigenburg

Volgens de laatste onderzoeken hebben mensen van middelbare leeftijd
meer kans om eenzaam te zijn dan bejaarden.

Eén van de redenen hiervan is dat de eenzaamheid door deze groep
hardnekkiger ontkend wordt en dus minder zichtbaar is.

Hetgeen tot gevolg heeft dat er geen actief beleid wordt gevoerd
richting deze kwetsbare groep, die stoer en sterk overkomt.

Ik heb dit gisteren in de krant gelezen en was meteen onder de indruk
en bereid genoemde conclusies intuïtief over te nemen.

Diezelfde dag zag ik de directeur van een grote multinational op tv
met superbeheerste handgebaren een redenering ondersteunen.

Plotseling zag ik een eenzame man zitten die van zichzelf genoot,
maar dat deed bij gebrek aan een hele lange, intense omhelzing.

Kranten en tv en andere media verbreden mijn kijk op het leven,
al zou verbreding eenzaamheid ook wel eens in de hand kunnen werken.

Morgen houden nieuwe kranten en tv-programma’s mij gezelschap
en lees of zie ik vast iets dat deze wrange gedachte afzwakt.

user calendarclock-o

een jorannet – martin m aart de jong

Het is zoals je oorbel rinkelde. Jij in gesprek met je dode moeder
die gisteren was overleden. Dat het al uren geleden was vond
je geen reden het eens over mij te hebben. “Ik heb gevoel…” zei
ik nog. “Je moeder nooit meer.” “Kun je geen slechter gedicht

voor me schrijven? Dit raakt me nogal…” Ik sloeg de tanden
uit je paardenbek. Zei je nog zo dat ik het expres deed
om mijn handen pijn te doen. Normaal praat ik nooit
met vrouwen nadat ik ze geslagen heb. Nu wel, maar

waarom is een vraag en geen reden er bij stil te staan.
“Hoeveel geld zouden die vullingen opbrengen?” Vroeg
ik je vriendelijk. Je begon weer eens te janken. Daar

word ik nou zo moedeloos van. Dat totale gebrek
aan humor. Dat heb ik nou nooit. Overal kan ik
om lachen. Vooral als ik ze zelf heb omgebracht.

user calendarclock-o