er zullen bloemen zijn
een flauwe bocht naar
rechts
waarboven vlinders
klapperen
oorverdovend
hard
in Keulse oren
schade ja
schade moet er zijn
voordat we wakker worden
moet er schade zijn
daarvoor
zijn we
verzekerd
daarvoor
is er succes
afgemeten
met een lint
door onze burgemeester
Woordkunst
gewrocht:
vluchtheuvel
mijner
overpeinzingen
tot de dageraad.
De huid met
ijzeren tekens
getatoeëerd
In Armen.
Links en rechts
tot schouderhoogte
geen liberalen
Een geniaal
wijzende vinger
tot over
de grenzen,
geen betoog
meer mogelijk.
Een van gedachten
een van zin
voor het
algemeen belang
Zegt men.
De zilveren kandelaar
pronkt op de tafel van
notenhout, en al het
zilver gepoetst.
De messen en de
volken glimmen: links en
rechts.Rondom de borden
op het laken
van damast: en wij
er half onder.
Een speld horen vallen.
Wachten.
Het moment dat we een
toost uitbrengen
op het leven.
En kristal gaat zingen.
Muziek raakt ons
diep in het hart.
Afscheid nemen ook.
Recht voor me.
Aan de wand
hangt een oase van rust, waarin
ik gedachten laat zwemmen.
Worsteling woordkunst.
Een armslag links, en een armslag rechts.
Op weg kijk ik hoe de goudvissen zwemmen.
Het vuur geblust: halfverwege
in slaap gevallen
Weer de Grand Finale niet gehaald.
De energiereserve
dat je het boek had kunnen doen oppakken
met het oog op iets waarvan je bereid zou zijn geweest
af te wachten wat het zou worden
met een zucht moedwillig laten ontsnappen,
voor je uit kijken,
niet naar links en niet naar rechts
maar recht door het midden
zoals je ogen ooit recht door het midden
in een plafond zullen priemen,
in een houten deksel vlak daarna,
ononderbroken.
Het krijsende knulletje in een knalgele zwembroek
dat langs de kabouterschuimkopjes van de vloedlijn
je kadrering uit rent; de energie
de energiereserve toch aan te spreken
om het boek op te pakken
volgens een levenseigen formule
weer in je doet varen.
over links…
over rechts…
door het midden…
we moeten de ander
laten creperen
uitgaan van gezamenlijk belang
ons doel is hun doel
maar dan omgekeerd
als je begrijpt
wat wij voor ogen hebben
voetbalvrouwen ruiken
minder naar vis
dan wat we gewend zijn
En weer wandelden we,
de zee links, de zee rechts.
Een zucht van de ziedende zee,
schreef Perk aan zijn Iris.
Ik weet niet wie er zuchtte;
zij, ik, het matras
of de zee.
Het is een tafel van vele manieren
links bestek
rechts de vrouw
links en rechts een ontblote borst
in het midden
een ruiker geverfde schaamhaartjes
bijna vegetarisch rosé
haar amuse geknot op een zilver lepeltje
de bolle kant opwaarts
haar vingerkommetje naast bleekbeige damast
boulimia dijen
-toegevouwen-
gaan van hand tot hand
eerbare brokken zonder vel
zonder graat of mager
het is een tafel van vele manieren
links de man
rechts een echtgenoot
in het midden klinisch hersengekloot
Recente reacties