er huist
een groots
gedicht in mij
dat het daglicht
niet kan verdragen
soms zeg ik tegen hem
wees geen pussy
het is gewoon licht
dan kijkt ie naar mij
alsof ik lucht ben
dat ik geen fuckin clue heb
hoe het voelt te moeten leven
in stille razernij
de laatste tijd
stoor ik hem steeds minder
wetend dat er een dag komen zal
dat hij uitbreekt
als een doodgewaande vlinder
Apeldoorn, 30 april 2009
Era accelereert.
In de razernij van het gesmoorde feest.
Even in een flits de collectieve gekte dat we keken naar Back to the Future Part IV.
Marty Mc Fly terug naar negenenvijftig. Doc Brown verwisselde Soestdijk door
Apeldoorn en DeLorean met een zwarte Suzuki Swift. Shift defilé. Kwam aan in
een duivelse daad die voor altijd in hulpverleningstermen onbegrepen zal heten.
Of terecht gekomen in een foute reclamespot van een verzekeringsmaatschappij?
Even ’n kneep in de linker arm. Het koor, de dag dat Nederland z’n onschuld verloor.
Ach schone onschuld die er nooit is geweest.
Era articuleert.
Recente reacties