niet aan denken maar rustig ademhalen
en staren, in een digitaal universum

noem het afleiding, getemd landschap,
glazen stad of vliegend tapijt. Ze zwijgt

dan dat wiegen, die zachte deining
die naden in het glanzende spoor

die vruchteloze poging elk oog af te wenden,
de gedachte te verstrooien zonder te zwelgen

noem het verleiding, openbare vervoering
of noem het lust, lonkend tussen de rails