Resultaten voor het trefwoord pj sas

kettingrokende criticus – pj sas

balancerend op de punt van jouw pen
is de taal de weegschaal der werelden

en ik ben je trouwe profeet, jij hebt mij
gewogen en te licht bevonden

dankzij jou vallen mijn woorden niet ter aarde
maar blijven ze hangen in mijn baard

al heb ik nog nergens het gedicht gevonden
dat ergens verborgen moet zijn tussen de haren

of het moeten de plukjes shag zijn, van die zwarte krul-
letters op het witte vloei

waarmee ik je sigaretten rol: opdat jij relaxed
je Laatste Oordeel velle

in de nacht als de volle asbak op je bureau
de weegschaal door doet slaan

en het gewicht van mijn ziel
in rook is opgegaan

user calendarclock-o

vrije meningsuiting – pj sas

wonen in je hoofd is lang niet zo leuk
als neuken
in de open natuur

de weegschaal van de werelden
balanceert
op het scherpst
van de taal, op de punt
van een
pen

daarom sturen redelijke extremisten
suicide bombers
naar de republiek der letteren

voordat de wond
begint te etteren, dat krijgt je ervan
als je er geen doekjes om windt
jij ouwe rukker

jij Khadaffi, aan je schaakbord
verliezend van je eigen grootheid

user calendarclock-o

* – pj sas

ik ben jaloers op je moederschap
je relatie tot mijn mogelijke zoon of zoiets

zoiets zal Chuck Berry wel gedacht hebben
toen hij klaarkwam in het serveerstertje

toen Beethoven over ging in Bach
een bulderlach in een riviertje / zo van een berg af

het bos verloor zich in de bomen
en Robin Hood kreeg rode schoentjes aan

het is een grap
een pop die over de zeeën gaat

en ik ga kapot tot
ik ga

als graaf van Egmond naar het Spaans schavot gaat
opdat hij geboren worde: Strawberry Fields Forever!

user calendarclock-o

koffie – pj sas

net wakker zijn is wonderlijk
alsof je nog aan de rand staat
van een gapend ravijn en het leven
pompt door je lijf met een ongekende helderheid
die de wereld in vuur en vlam zet
maar dat alles
kan ook de koffie zijn, zwart
als de nacht

user calendarclock-o

groene kathedraal – pj sas

de taal is een groene kathedraal
waarin ik afdaal, ik laat mij zakken
door een bladerdek van letters
langs katrollen van grammatica
en verder langs knoestige vertakkingen
van onderwerp en gezegde en nog verder
langs formele bomen als pilaren
op pilaren, als kolommen op kolommen
tot ik kom bij de aarde in het duister
en ik luister naar de stilte, de koralen
van de vogels hoog in het groene glas in lood
en ik ruik de dode bladeren en ik weet
hoe de wortels wortelen in de dood
in massagraven van uitgestorven beschavingen
hun humus voedt de bomen zoals onze woorden dat ooit
ook zullen doen

user calendarclock-o

mei ‘68 – pj sas

we zochten tijd om stuk te slaan
we waren niets en wilden alles
we vielen aan met glazen bier
en maakten muren van de glazen

en daarachter viel tandengeknars en
gekras op de glazuren wanden van een uurglas
kras kras
kras kras

en we dronken tot we niets meer zagen
onze kameraden moesten ons naar huis dragen
lallend en schreeuwend
togen ze door de straten
tot de mensen zeiden: zijn jullie gek?
weet je niet hoe laat het is?

user calendarclock-o