nergens zag de leegte
zo zonder moed
een koud kind
kom toch hier
verschijn uit dit papier
om met jouw oog en
met jouw kleine mond
te proeven hetgeen hier
toch ooit werkelijk bestond
herrijs uit inktenblauw
arm, zalig kindergezichtje van jou
nergens zag ik leger dan leeg
en nog meer leger
‘k zag geen mens.
Resultaten voor het trefwoord papier
we waren te jong om brommers te kieken
roken deden we nog niet in het fietsenhok
de oud papiercontainer vullen was iets voor
jongens, jij borduurde voor het goede doel
alles ging naar het Wereld Natuur Fonds, voor
het przewalskipaard, de chimpansee en de
blauwe vinvis, omdat onderwijzers ons dat
hadden wijs gemaakt, borduurde jij en zocht
ik sigaretten en seksboekjes tussen oud papier
alleen wat woorden op papier
dat is wat ik ben
en er van mij zal overblijven
spreken doe ik ze niet
wel lezen en schrappen
meer komt er niet bij kijken
of toch?
de duizendstemmenman
komt wel eens op bezoek
door hem krijgen de woorden lading
intrigerend hoe lezen en schrijven
dan door spreken pas echt gaat leven
de gave van de spraak heb ik niet
ik krabbel slechts als in trance
later merk ik pas
dat een kopie van mijn ziel
in de woorden besloten ligt…
Als er time outs in de liefde
worden ingelast, kijk ik
zonder de lucht te zien
maar met voldoende
verbeeldingskracht
naar het papier waarop
het ongeacht het seizoen
zacht begint te regenen
zij
wilde weg
maar bleef
ik
wilde dat
ze ging
maar zweeg
papier is geduldig
ik niet
een aanrollende golf van woorden, gevoelens, klacht, smart, misère, dood, dood, wensen, energieloosheid, op, moeheid, verontwaardiging, pijn, lefloosheid, lijdzaamheid, dood, zelfmoord, depressie, angst
doet acteren
een era van zwijgen is voorbij
lijdzaam toezien is een gepasseerd station
hoe zou ik graag
weer mijn ogen openen
zonder tranen overzien
vrij ademen
mijn wereld, jouw wereld
Ik beken, ik ben niet veel
Meer dan u me toe wil dichten.
Ik word in uw gestaar en denken,
En moet me aan uw wil verplichten,
Want zelf ben ik heel weinig.
Niets dan dit op het papier,
Maar meer bij ’t lezend oog.
Als een bol maar zonder kern,
Als een ik op u gelijkend,
Als een spiegel voor een spiegel.
Ik beken, ik ben zoveel,
Al wat u wil zien.
Eindig is mijn lichaam,
Eindeloos ben ik in u.
de sneeuw, nog witter dan het
papier dat ligt te wachten
op een weergave
in woorden, geen zon
verblindend laag om wit
nog witter te maken
een hazensprong of spoor
niet te beschrijven
de achterlopers gelijk
in vlucht
opeens begon het te dagen
vreemd, dat ik het licht niet zag
terwijl het toch aanwezig was
onder handbereik lag het daar
-ik kon het niet geloven-
dat briefje op het dressoir
geen reden die je achterliet
geen kleine woorden, geen liefste
zelfs een aanhef had het niet
wit licht bespeelde ’t papier
en toonde tussen zwarte lijnen
een requiem voor het klavier
Ik sluit
het papier buiten,
er hadden zinnige regels
kunnen staan
echter belandde
geschreven woorden
in de prullenmand
verbeeld ik het mij
of leken ze zowaar
licht aangedaan?
Woorden zijn mijn vingers
De toppen maken zetten
Papier is het brood
Inkt als het water
In mijn hoofd wandelen letters
Klanken dansen in het rond
Als dia’s klikken sferen
Emoties trillen snaren gelijk
Zoekende juist compositie
Teken ik onderweg de taal
Recente reacties