misschien zijn het warmtelijnen
die koude doorkruisen
of stille omgangsvormen
aan het oog onttrokken
door stadia van afstand
op pijlers van de overkant
door kromming van aarde
in verbogen ruimte
in mate van vaagheid
onoverbrugbaar
onoverkomelijk
zal ik toegelaten worden
tot de plek van mijn afwezigheid
ik weet het niet
niet bij benadering
Resultaten voor het trefwoord overkant
Als een zwerver bij het laatste avondmaal
Een vogel bij een runderlijk,
Speelt de clown met zijn onsterfelijkheid.
Mijn leven is als de anus
van een vredesduif:
Spierwit en naakt,
Als een tere kinderziel.
Ik ben als een zwarte
met een wit hart,
Ik bouw ongestoord vlotten,
maar kom nooit aan de overkant.
Zwart-wit was ik
en een beetje blauw
toen ik naar de sterren keek
en uit een huis aan de overkant klonk:
“It’s a small world after all!”
lichten de parlementariërs
enkele euro’s uit
uit hun portefeuilles
is het goed/nuttig
te investeren
in een vleeskroket of drie
gaan gesprekken aan tafel
wars
van elk partijgebonden
manifest of sentiment
gaan servetten blanco
in anders dure kragen
wordt gelachen met collega’s
boterhammen, lunchbox
groene slaatjes…
bakken dé vleeskroketten
al kost het soms wat tijd
eer trek in protocollen
van chapelure en salpicon
blinkt hun vel goudbruin
dan krokant de beet
smeuïg binnenin
spelen deze lieden
hun maatpak strak
de aktetas, de klant
klaar aan de overkant
Het is zondag
een bleek zonnetje
de kade vol mensen
kermis met allerhande kramen
het meer is helder
de lucht voelt fris aan de huid
aan de overkant ligt Frankrijk
ooit wandelde Sisi hier langs de oever
als een zwarte schim
op de vlucht voor het noodlot
Kissingen Bad Bruckenau Caux Montreux
zoveel doden
zelf uit haar lijden verlost
door de anarchist Lucheni
embarquez s’il vous plait
de boot zet zich in beweging
benedendeks komen de zuigers die
de raderen aandrijven langzaam in beweging
ölgesteuerte Dampfmaschine
fossiel uit de belle epoque
het schuim spat op
alles trilt en schudt
dan zijn we op het meer
dagjesmensen families eropuit
met een half uur ben je aan de overkant
in de verte ligt Evian
het villa triste van Victor Chmara
vroeger een mondain vakantieoord
een paar grote hotels
met hun weelderige tuinen
een casino en een bioscoop
heeft aan glans verloren
maar het eten is er goed
veel later weer terug
loop ik alleen de heuvel op
de zon verdwijnt achter de gebouwen van het plein
de zomer loopt ten einde
een pad
komt heel voorzichtig uit het struikgewas
als een pril straaltje hemellicht
maakt zij eerste sprongetjes
op weg naar de overkant
Recente reacties