Resultaten voor het trefwoord oppas

uitspatting – monique methorst

Wat je ziet is het topje van de ijsberg
en ik mocht barsten als het niet waar was…
zout parelend licht het dak van mijn wereld
met elke druppel ben ik er gloeiend bij
ingestort als ik niet oppas

breekt het ijs tussen onze oren
als een adembenemende lach
is dit geen tandpastasprookje van zwanen
op een bevroren meer van dronken emoties

maar ice ice baby! dans met mij
tinkelend onder een blote hemel
kunnen ijsblokjes zo tollend dralen
voor elkaar smelten tot een nieuwe droom
on the rocks als glazige ogen spreken

mampa -frouke arns

uit de hand gelopen die avond
keerden wij terug uit het park
vol muziek, kebab en drank
in de deinende zee van ruggen
achterhoofden waren jij en ik
voor wie achter ons liep
en toch
bij de fiets onder de ginkgo
zochten wij in de schemer naar iets
dat onze band kon lijmen en de sleutel
met de rode plastic rand.
ik zat op de grote kei en keek hoe je
het ontsloot, die beweging in het
groot dacht ik, boog voorover
een kus zo zacht en weergaloos
op mijn lippen toen jouw mobieltje
ging, de oppas, waar we bleven.