omringd door stroman en knipmes
predikt de valse vlasblonde – gezalfd
zijn woord – de terugkeer der tijden
van valbijl en rad en garotte en strop
de klerken ontleden in woord en geschrift
excrementen gevonden op de plaats delict
waar hij het vulgus heeft toegesproken
de abderieten het hoi polloi en plebejers
wat de klerken niet lukte lukte de valse vlasblonde
– verregend zijn naam – de terugkeer der tijden
tot voetnoot en glosse op posters en lijsten
Op deze duistere dag der verdoemenis
Druilt het gras weelderig in vieze tinten
En terwijl een ijzige kou mij innig omarmt
Brandt het licht van wedergeboorte.
Ongezien ontketent zich een verlossing
Aan beperkende gedachten van onvermogen.
Een nieuwe tijd breekt aan,
En niemand bemerkt de betreding
Van dit wonderlijke, overstijgende,
Tergende en verschonend functioneren;
Dat zichzelf en de wereld wast
Met aandachtige werkelijkheid.
Hoop ontvouwt zich in donkere dagen;
Een kaarsje verlicht de wereld
Als Metta in hopeloze ellendigheid.
Een nieuwe tijd breekt aan,
Een nieuwe tijd breekt aan!
Ik zag de goden zich
met tomeloos plezier verbazen
om hun eigen onvermogen
ik zag ze spelen, uit verveling
zomaar iets proberen
eerst geschrokken, daarna vol verrukking
kijken naar de eerste zonnestralen
ik zag de tijd beginnen en ik zag
het universum eeuwig lachen
om een zelfbedachte, wonderlijke grap.
Recente reacties