Ik heb niets met dichten in hoogdravendheid
Pleur op, met je weeïge zeegezicht
Je uiten in elitaire verhevenheid
Bij de eerste zin raak je me kwijt
Ik wil door echte jongens worden bemind
Schaamteloos bij de strot worden gegrepen
Puur en rauw in één klap worden vastgepind
Door datgene wat mij met de dichter verbind
Dus rot op, met je wazige woordgebruik
De toverhazelaar plant gewoon regelrecht
Zonder geurende bloemenknopjes in ontluik
Een snoeiharde struik in je onderbuik
je bent de gazelle
rank op mijn oog
dansen je haren
je dijen verdwijnen
in de steppe
van mijn lakens
blaakt jouw huid
klopt het bloed
als hoeven
in de onderbuik
maar jouw naam
is schichtig als de nacht
die onderduikt
mijn stappen achtervolgen me
tot in de donkere huiskamer
waar mijn vader en moeder
me kruisen op het voorhoofd
ze zijn jong en bij elkaar
de trappen zijn licht en eindeloos
ik houd mijn kleren aan
voel het bloed kloppen
druk mijn onderbuik op bed
ik ben heet in een naakte kamer
waaruit het heelal vertrekt
Op deze eerste dag van de laatste zeven jaar
bakken wij weer bruin brood achter tralies
Verbazen zonen van vroege bruiden met
een nieuwe kubuswoning. Maandagmorgen
en jouw benen zijn te zwaar om de spoken
uit het park te vegen. Kattenstaarten treuren
bij de aanblik van het pas gemaaide gras.
Op deze eerste dag van de laatste zeven jaar.
En vertel eens eerlijk vanuit je onderbuik
Hoe vind jij dat nou een man een vrouw
een vierkant huis, gemaaid gras in een spookpark:
Op deze eerste dag van de laatste zeven jaar.
Recente reacties