Resultaten voor het trefwoord noten

compositie – iniduo

ik bezit geen letters maar
er is mij verteld dat ik woorden
kan bezitten als ik deze
in mijn volgorde aaneenrijg

ik bezit ook geen kleuren
maar er is mij verteld
dat ik coloriet kan bezitten
als ik verf op mijn doek aanbreng

ik bezit geen geluiden
maar het schijnt dat men
spraak als mijn mening opvat
nadat ik gesproken heb

laat ik zwijgen over noten op de zang
ik ben slechts boodschapper
en hoewel ik ook geen leegte bezit
zijn brein en maag behoeftig
het is tijd voor een feestelijk maal

* – maaike klaster

Omdat ik als Kwakoe ter wereld kwam,
op een woensdag geboren,
lig ik iedere zomer in de tuin
aandachtig te luisteren
naar wat deze Hollandse zuidwestenwind
in het Sranang te vertellen heeft,

eten we schaafijs in het park,
ben ik in den vreemde thuis
omdat overal dezelfde vogels fluiten.

Er zit een koekoek op de dijk –
iemand heeft mij zijn locatie aangewezen –
die mij met zijn holle echo
een kijkje in zijn nest laat nemen,

mij laat weten dat hij overal thuis is,
dat het tijd is,
dat ik altijd al wakker was,
maar nu mijn eigen eieren moet vinden,

dat ik niet meer naar de koekoek moet zoeken,
dat Kwakoe geweest is,

dat het overal feest is
nu wij de Surinaamse wedstrijdvogels
uit hun kooien bevrijd hebben
en zij overal de klank van Fernandez laten horen,
hun weg terug naar huis hebben gezongen.

En de koekoek tikt nog steeds.

Nee, dat was de specht,
die wil het liefste vechten
met de allerhoogste, holle boom,
zegt dat ik nooit thuis moet blijven dromen,
boort gaten in zijn zelfverkozen woning,

laat mij nog even liggen in de tuin
met de muziek van een andersoortig festival
dat ik nu voor altijd aan mijn ouderlijk huis verbind,
dat mij aan die vroege tropenzomers blijft herinneren.

Iemand doet de deur open
en alle noten, kinderen, vogelveren
waaien weer naar binnen.
De deur slaat dicht.
Nu kan ik beginnen.

requiem van een kaartenhuis – rob de vos

In de verstomde holte van een traan
bouw ik onachtzaam een kaartenhuis,
omgeven nog door mijmeringen
over het vorige dat zo plots viel.
Want zo ik nu weet
kan men niets dan treurnis bouwen,
op de fundering van een meermaals gebroken ziel.

Toch waag ik mij eraan.
Uiterlijk vertoon van bravoure, zelfs ietwat frivool,
maar de donkere nachten snijden de wonden
en in het requiem van ’t kaartenhuis
klinken de rouwende noten
waartussen ik thans opnieuw dwaas dool.

koufront – efce

In de stad is het òf koud, òf warm, maar nooit zie je het aankomen – hoe zou je ook, als je altijd noten eten kunt of spinazie of spitskool of groene sla met eitjes – waardoor je altijd te laat bent voor een nieuwe winterjas en daardoor juist ook weer altijd te vroeg – want voor je het weet is het uitverkoop en dan heb jij de volle mep betaald. Wat rest is kippenvel en een zwembroek in originele verpakking.

teloorzang – gronama

Vrouwenstem strooit
torenhoge noten
direct in oren
die niets anders
kunnen dan horen.

Bevlogen orgaan
trommelt simultaan
mee met sopraan:

Ver-los-mij
Ver-los-mij
Ver-los-mij

smeekt iets gekweld
en onvrij.

Schrijnend mooi,
als vogel
verdoemd tot zijn kooi,
zo zingt zij.