vlak naast de mooiste vrouw in het gezelschap
vliegen pelotons aan dromen stuk tegen een onzichtbare glaswand
ze praat niet ongewoon
niet grof
niet gespannen
niet doelgericht
ongewoon is slechts hoe zij jou laat voelen over jezelf
– zeldzaam nietswaardig! –
met je grove fantasie
en je gespannen smeken om haar goedkeuring
als ze wegloopt
kijk je haar stap voor stap welving voor welving na
reeds nostalgisch naar de koorts van een kwartier geleden
voordat ze in je ogen keek
voordat ze in de stijl
van een volleerde baliemedewerker
rustig en in alle ernst
tegen je zei
dat haar fundamentele opdracht in het leven is
meer onderling begrip te kweken tussen mensen bla bla bla
Resultaten voor het trefwoord mooiste
Zijn kroket was in het zand gevallen,
haar aardbeiensoftijsje droop over haar net nieuw gekochte T-shirt van de HEMA,
haar man staarde naar de lucht en hij als kleine filosoof staarde mee,
zonder zichzelf een vraag te stellen ergerde zij zich aan de afwezigheid
van zowel de heren als de dame.
In gedachte stond ze alweer bij de wasmachine,
zich niet bewust van de mooiste dag van het jaar.
Liever dan dat ik alleen
De mooiste plekken op de wereld ga bezoeken
Ga ik samen met jou naar de Hema
Voor het kopen van onderbroeken
Een six pack maxi-Snickers in één middag naar binnen werken,
het mooiste kado ooit van mijn oma, die onzichtbaar om mij heen
bewoog om de kwade geesten op afstand te houden, terwijl ik in
mijn eigen wereld, op haar warme, zachte, bruine tapijt gezeten de
smaak van karamel leerde kennen, pinda’s en chocola at alsof het
al die kankerlijers waren die zij voor mij in snoep had omgetoverd.
Om mij zo de gelegenheid te geven om op mijn manier en in mijn
eigen tijd met misbruik, ontkenning en mishandeling in het reine te
komen, al die mensen zo snel mogelijk weer uit te schijten.
Mijn oma, mijn warme baken van licht, die mij in een door een
bende zichzelf volwassen noemende infantiele ratten veroorzaakte
semi-wereld de weg heeft gewezen, zodat ik mij tot op de dag van
vandaag op eigen kracht staande heb weten te houden.
ik heb je gezien
tussen alle vrouwen
jij,
de mooiste
zonder hoofddoek
zonder borsten
Als een lelijke oude vrouw heb je de kinderen vetgemest.
De oudste beschermeling, die van de koning, suste je
gekwelde bloed in slaap:
Jij bent de mooiste, de liefste, de meest attente.
De anderen waren ervoor je te dienen tot in de hoogste kelders.
Diep van binnen bewaarde je een gestold elixer van obsidiaan.
Je sloeg het stuk met duizend hamers, walste het tot gritfijn poeder,
mengde het met limonade, elke dag een beetje.
Ingewanden van hen die jou ontschoten zouden zachtjes bloeden;
nooit zouden ze het thuis herkennen dat zij dweilden
I
het gras doet geen moeite meer
voor de mooiste vrouw
het laat zich haar
gaan liggen en vangt
een zonnebril op die
achteloos van haar hoofd glijdt
en wat blad van de bomen
Het Hof in geuren, herfst
op een blanke huid
II
de herfst aanroepen en denken
dat het dan wel goed komt
met wat beelden de goden
op goed geluk verzoeken
aan de vooravond
van haar komst
dat het weer om zal slaan
met trek in de schoorsteen
en sissend eikenhout
III
nat nog van de gekapte boom
die herfst was in blad en bast
de jaarringen nooit geteld
niet het water, noch de wind
aan de vooravond
van het vuur
dat aan mij voorbij zal gaan
omdat morgen zij, omdat
morgen zij een ander zal zijn
IV
dan klatert water
in het watercloset, geen rivier
met smeltwater en stenen
die onze dranken koelen
naast de tent die de elementen
door haringen gebonden doorstaat
dan klatert water
en sluiten we de ogen met
hoor je de wind, de regen?
Het leven lonkte vol beloften, maar wat bleek:
De mooiste mokkels vallen op
de grootste schoften.
Ik ben altijd veel te braaf geweest;
mijn leven lang een witte raaf geweest.
Begrijp me goed : Geen spoor van spijt
over alle benen wijd,
noch over het gevloeide maagdenbloed.
Ook zal ik nooit een kwaad woord
zelfs maar mompelen,
over de schatjes die ik weg zag strompelen.
Toch vraag ik mij bij vlagen af,
of mijn leven is geflopt.
Ik had er zoveel meer uit kunnen halen
als ik er meer had ingestopt.
Het blijft maar in mijn brein rondspoken:
Ik heb er lang niet alles ingestoken.
Nu zit ik soms te balen van
de leeg gebleven plekken in mijn dagboek
waar ongeschreven de verhalen staan
van zoet herinneren.
Weliswaar kookt mijn geheugen nu al over;
vergeleken bij mijn fantasie is mijn ervaring pover.
Hij ramt zijn woorden weer
naar binnen, klare taal
om te beginnen zegt ‘ie:
klaar is wel het mooiste
woord naast kaal. Begrijp
je het dan is het goed
het gaat om wie er wint,
is het de lezer, luisteraar
of jij, die prijzen binnen
haalt? Vertaal dat maar eens
in universele geldigheid
in geldingsdrang of gekkig-
heid. Maar praat niet meer
met mij. Er is geen schoon-
heid meer; het sterft uit.
De regels volgen met je vingers, een grap afstoffen en die op het plein voor ieder oor te luisteren leggen. Je kunt maar beter niet te moeilijk doen of het zo doen dat het acrobatiek is voor gevorderden en de mensen klappen
hun handen stuk, want knap zijn is niet voor iedereen. De mooiste meisjes
schrijven weliswaar bij voorbaat al poëzie maar niet met hun vingers
het zijn lippen die lispelen,
het zijn heupen die dansen
op de maat van strakke verzen
met volle borsten ze geven je
romige liefde en sappig fruit
vol vitamines en mineralen
versterkende eiwitten ze geven
het goede van moeder natuur.
Recente reacties