Resultaten voor het trefwoord monden

massaal – iniduo

te vroeg voor naweeën
mengen stemmen met de wind
te verstaanbaar voor ijlen

gekleed in afzondering
smoort een zucht
in het strooisel van verlatenheid

doch niemand vraagt hem de weg
aan de zoekende
in tastbare ommekeer

enige monden stuwen woorden
leunen langs gevels
naar ver, weg uit haperend zicht

waarom ook omarmen, beklemmen
als geheugen faalt
tot wie geen boodschap bracht

ja, er is vertier. Geen breedgedragen lach,
geen voorzichtige poging

gebed zonder eind – iniduo

het tuinpad zal nog bladeren verzamelen
regen zal nog wegwassen wat niet tijdig kon verdwijnen
ook al heeft september zijn schaduw geworpen
ook al lijken wolken opgedroogd in rookgordijnen

er zullen nog doden te betreuren zijn
verse aarde zal weer wonden onder duister bedelven
monden zullen zich om ingeslikte woorden snoeren
een ogenblik lijkt het zwijgzame lichaam de rust zelve

de einder buigt nog altijd voor zwaartekracht
de hemel zinkt nog steeds in het water van de oceaan
en nog steeds gebeurt wat niemand verwacht
ook al weet ik niet wat, maar iets blijft bestaan

wenken voor gebruik – iniduo

met botte bijlen
noest & bezig
zijn bomen gerooid
en schaduwen geslecht
die niet langer velden omzomen
om voor vlakheid te waken

uit de ondergrond
van de kantelbedding
vloeit een gedicht op commando
woest & snedig
zodat rivieren omhoog stromen
en als oprisping uit monden braken

tart uzelf
blijf schudden
doorwaak gewraakte braafheid
vals & lenig
blijf in staccato klaarkomen
om heilige hoeren te raken

moeders – ellen vedder

Krullende lippen, glimlachen, grijnzen
gestifte monden, kraakhelder gebit
bloot tandvlees, gewoon al ’s ochtends
gorgelende kersenmondjes, zachtaardig
geslobber uit vlezige lippen compleet
met een vleug zelfgebakken brood

Verbeugelde tanden blikkeren licht
door alles heen, ik denk: hyenageschater
zij vullen de gangen
happen de luchtstroom aan flarden
een ijle tunnel door de drukke gang
troep lachende monden, meedoen

Niet buitengesloten, erbij horen
de spieren boven mijn mondhoeken
verstijven – negeren – kirren
en koeren moet ik, mijn tanden tonen
ten allen tijde lief van me af bijten
Zie mijn kinderen of ik verscheur je